een ambtelijk rapport - Ziek van Zorg

Rapport Taskforce Beheersing Zorguitgaven
zorg vragen om een andere aanpak als het gaat om verbetering van kwaliteit c.q.
reductie van onnodige zorg. De huidige financiële incentives in de Nederlandse
ziekenhuiszorg stimuleren kwantiteit en hinderen de kwaliteit c.q. de reductie van
onnodige zorg.
Bij de verschillende categorieën zorg horen verschillende bekostigingssystemen:
• In de categorie effectieve zorg geldt “meer is beter”; betaling per verrichting is
hier een uitstekende prikkel. Effectieve behandelingen worden ineffectief of
minder effectief bij een onjuiste indicatiestelling. De incentive moet gericht zijn op
maximale toegang voor allen die voldoen aan strenge en evidence based
inclusiecriteria. Dus in principe per verrichting een betaling. Een regressief tarief
kan bij te hoog volume overgebruik afvlakken. Excessieve groei kan ontstaan
door indicatieverruiming. Verbeter daarom de indicatiestelling.
• Bij preferentie-sensitieve zorg valt er iets te kiezen, maar shared decision making
is nog een noviteit in Nederland; patiënten delegeren, gewild of ongewild, de
beslissing over diagnostiek of behandeling vaak aan de behandelend arts. Zorg
daarom dat patiënten volledig betrokken zijn bij besluitvorming. De financiering is
in principe per tijdseenheid een betaling (minutes with the doctor) in combinatie
met ziektespecifieke integrale betaling (DOT) of loondienst, met een bonus voor
kwaliteit op basis resultaat en de mate waarin de patiënt zich betrokken voelde bij
de geleverde zorg. Op die manier voorziet de incentive in ‘tijd voor de patiënt’ om
behandelopties te bespreken en er ontstaat geen derving van inkomsten als een
bepaalde behandeloptie wordt gekozen (voorbeeld: watchfull waiting).
• Geografische analyse van verschillen in kosten en gebruik van aanbodsensitieve
zorg, geeft een eerste aanwijzing voor het bestaan van overgebruik. Bij deze zorg
passen artsen in loondienst, met een bonus voor kwaliteit op basis van
resultaatmeting: alleen meer zorg als het aantoonbaar beter is. De eerste lijn –
en niet de zorgverzekeraar - zou idealiter tweedelijnszorg moeten inkopen, zodat
financiële ontschotting plaatsvindt (Engelse model).
Om onnodige zorg te reduceren moet worden ingezet op het systematisch meten
van het resultaat van geleverde zorg en publicatie hiervan in het publieke domein,
bijvoorbeeld door de verschillen in kosten, zorggebruik en uitkomsten van zorg
tussen regio’s beter zichtbaar te maken en te tonen in een nationale zorgatlas.
Pagina 90