een ambtelijk rapport - Ziek van Zorg

Naar beter betaalbare zorg
afdragen. De tariefregulering en de vaststelling van grenzen voor de som van
tarieven vereist een aanwijzing van de Minister van VWS, gevolg door beleidsregels
en beschikkingen van de NZa. Maatregelen op het gebied van tariefregulering en
begrenzing kunnen via aanwijzing van de Minister van VWS aan de NZa en
beleidsregels en beschikkingen van de NZa gerealiseerd worden.
De NZa kan ingevolge de Wmg (artikel 56a) voor de beschikbaarheid van algemene
maatregel van bestuur genoemde vormen van AWBZ-zorg of Zvw-zorg een
beschikbaarheidsbijdrage toekennen. Het moet gaan om zorg waarvan bekostiging
door middel van tarieven niet mogelijk is of leidt tot marktverstoring. De
toegekende beschikbaarheidsbijdragen komen ten laste van het
Zorgverzekeringsfonds. De toekenning van de beschikbaarheidsbijdrage vereist één
of meer aanwijzingen van de Minister van VWS aan de NZa en beleidsregels van de
NZa. Een beperking van het aantal vormen van zorg waarvoor de NZa een
beschikbaarheidsbijdrage kan toekennen vereist een algemene maatregel van
bestuur.
Wet toelating zorginstellingen (WTZi)
De Wtzi kent twee toelatingsregimes voor collectief gefinancierde zorg (zorg waarop
aanspraak bestaat) voor zover de toepasselijkheid van de wet niet bij amvb is
uitgesloten. Het ene toelatingsregime betreft de vaststelling of een zorginstelling
voldoet aan bij amvb gestelde eisen omtrent de bestuursstructuur, alsmede omtrent
waarborgen voor een ordelijke en controleerbare bedrijfsvoering en ministeriële
beleidsregels. De andere toelating is de vergunning voor bouw, waarvoor dezelfde
bij amvb gestelde eisen gelden inzake eisen omtrent de bestuursstructuur, alsmede
omtrent waarborgen voor een ordelijke en controleerbare bedrijfsvoering, terwijl
daarnaast van belang is of de bouw binnen een financieel kader blijft. De eerste
soort toelating is in casu niet relevant. De tweede soort toelating is de facto buiten
werking gesteld. Een daarvoor noodzakelijke wetswijziging is nog niet tot stand
gebracht.
Wet bijzondere medische verrichtingen (Wbmv)
De Wet op bijzondere medische verrichtingen (Wbmv) kent twee sturingsvormen:
1. Regulering door verboden van specifieke medische verrichtingen door:
a. vergunningensysteem (artikel 2);
b. (tijdelijk) totaalverbod (artikelen 3 en 6a);
2 Regulering door financiële ondersteuning, door aanwijzing van bijzondere
aspecten van medische verrichtingen (artikel 8).
Met de invoering van prestatiebekostiging heeft het instrument dat gericht is op
financiële stimulering (artikel 8) in de praktijk aan betekenis verloren. Bovendien
is dit instrument niet relevant voor de doelstelling uitgavenbeheersing in de zorg.
Gedurende de afgelopen jaren zijn deze instrumenten niet meer ingezet voor nieuwe
verrichtingen en worden de bestaande gevallen langzaam maar zeker afgebouwd
dan wel ondergebracht onder de beschikbaarheidsvergoeding op grond van de WMG.
Een (tijdelijk) totaalverbod op een bepaalde verrichting (in te voeren bij amvb)
moet binnen twee jaar overgenomen worden in een voorstel tot wijziging van een
wet (artikelen 3 en 6a). Een dergelijk totaalverbod is in feite alleen denkbaar bij een
ethisch ontoelaatbaar te achten verrichting. Het is tot dusverre alleen toegepast
voor het verbod op xenotransplantatie (het transplanteren van cellen van dierlijke
herkomst in een menselijk foetus, embryo of lichaam).
Met het vergunningensysteem (artikel 2) kan het aanbod van zorg in een beperkt
aantal centra worden geconcentreerd. Het vergunningensysteem is momenteel van
Pagina 83