een ambtelijk rapport - Ziek van Zorg

Rapport Taskforce Beheersing Zorguitgaven
Pagina 6
betalingen en vertrouwend op behandelaar) en niet vanuit zorginkopers
(zorgplicht en de mogelijkheid van reputatieschade). Dit alles stimuleert een
continue indicatieverruiming die wordt gelegitimeerd door relatief open
omschreven aanspraken.
b. ‘Zorg’ wordt op de juiste plaats verleend. Veel zorg wordt geleverd op de
verkeerde plek, daar waar deze duurder is zonder dat deze ook beter is. Veel
zorg kan goedkoper in de eerste lijn worden geleverd in plaats van in
ziekenhuizen, of extramuraal in plaats van in AWBZ-instellingen. Ook moet
zelfmanagement een vanzelfsprekende rol krijgen. Zorg daar leveren waar
dat goedkoop en in goede samenhang kan, moet gepaard gaan met het
gericht afbouwen van capaciteit elders. Dit gebeurt nu nog onvoldoende.
c. Alle partijen leveren een grotere bijdrage aan de beheersing van de
zorguitgaven. Premiebetalers, cliënten, aanbieders, inkopers, regulerende
organen en overheid: ieders handelen moet nadrukkelijker in het teken
staan van de beheersbaarheid van de uitgaven. Patiënten en cliënten zullen
een groter deel van de zorgkosten zelf moeten dragen en hebben niet meer
overal recht op. Om te voorkomen dat de rekening van de stijgende uitgaven
eenzijdig bij de burger wordt gelegd moeten de productiviteit en
doelmatigheid binnen de zorg verder worden gestimuleerd en verzilverd.
Aanbieders en inkopers kunnen dit doen door in hun contracten de huidige
volumeprikkel om te zetten in een prikkel voor gezondheidswinst. Overheid
en ZBO’s moeten de betaalbaarheid veel prominenter laten meewegen in
hun beslissingen.
13. Voor een goede werking van het zorgsysteem is een adequate
informatievoorziening noodzakelijk, zowel in de langdurige als de curatieve
zorg. Alle cruciale informatie voor de sturing en de werking van het stelsel
moet belangeloos en kosteloos beschikbaar worden gesteld en openbaar en om
niet toegankelijk zijn.
Voorstellen voor de langdurige zorg
14. De langdurige zorg vergt een striktere oriëntatie op de betaalbaarheid door een
herbezinning op de aanspraken en een organisatorische herordening (uitgaande
van meer inhoudelijke synergie). Na de investeringen in toegankelijkheid en
vervolgens in kwaliteit in het verleden is het nu nodig om in te zetten op
macrobetaalbaarheid van de zorguitgaven. Alle actoren krijgen sterkere
prikkels om de zorguitgaven te beheersen. Het in lijn brengen van de
aanspraken en voorzieningen met die in de ons omringende landen is nodig om
tot houdbare collectieve voorzieningen te komen. De Taskforce bouwt voort op
de analyses uit de brede heroverweging Langdurige zorg. Dat betekent dat
voor de zorgvormen die nu onder de AWBZ vallen, wordt gezocht naar een
betere benutting van de synergie met andere domeinen (Zvw en Wmo). De
weg die is ingeslagen met overhevelingen naar gemeenten én naar
zorgverzekeraars wordt vervolgd. De zorginhoudelijke synergie en de
mogelijkheid tot risicodragende uitvoering bepalen binnen welk domein deze
zorg het beste kan worden geboden.
15. Zorg terug naar de kern. De overheid dient ervoor te zorgen dat de langdurige
zorg teruggaat naar de kern door het schrappen van de voorziening
huishoudelijke verzorging uit de Wmo, het aansturen op verdere
extramuralisering en het deels voor eigen rekening brengen van Wmohulpmiddelen.
Onder de Wmo ontstaat geen recht op een pgb en een
intramurale indicatie kan niet langer extramuraal via een pgb worden ingezet.