een ambtelijk rapport - Ziek van Zorg

Recommendations

Info

Naar beter betaalbare zorg grootst in de extramurale langdurige zorg. De gecorrigeerde variatie in uitgaven voor ouderen is extramuraal groter dan intramuraal (figuur 2.11). Figuur 2.11 Variatie extramurale en intramurale uitgaven 65+ 34. Bij praktijkvariatie is het noodzakelijk om alert te zijn op ongewenste verschillen. Gewenste praktijkvariatie ontstaat doordat patiënten verschillen. Praktijkvariatie kan ook ontstaan door koplopers die nieuwe (technologische) ontwikkelingen sneller implementeren. Dit is een gewenste vorm van praktijkvariatie. Praktijkvariatie kan echter ook een symptoom zijn van volumeopdrijvende prikkels. Bij sommige zorg wordt het gebruik bepaald door de aanwezigheid van allerlei voorzieningen en infrastructuur, zoals MRIscanners, separeerafdelingen en IC-bedden. Er lijkt sprake te zijn van een behoorlijke overcapaciteit aan bedden en sommige dure apparaten (PET-scan, DaVinci-robot). Praktijkvariatie kan ook worden veroorzaakt door prikkels in de beloning. Het CPB heeft onderzoek gedaan naar verschillen in productie tussen vrijgevestigden en specialisten in loondienst. Daaruit blijkt dat bij een zelfde ‘zorgvraag’, vrijgevestigden meer zorg leveren dan specialisten in loondienst. Met 1% meer vrijgevestigde specialisten neemt het aantal behandelingen met 0,4% toe; bij specialisten in loondienst betreft dit maar 0,15% 32 . 2.5 Conclusie: de zorg is het afgelopen decennium duurder geworden door ander beleid en andere instituties 35. Drie trends – meer productiviteit, oprekking ‘zorg’ en meer ‘lichte’ zorg – hebben geleid tot een hoger groeipad van de zorguitgaven. Dit hoofdstuk heeft laten zien dat de zorgsector productiever is geworden, maar dat dit niet heeft geresulteerd in lagere kosten. De productiviteitswinst is via hogere volumes ten goede gekomen aan de zorgvrager, vooral in de curatieve zorg. Deze volumegroei is verder gefaciliteerd door (bewuste) oprekking van 32 R. Douven, R. Mocking en I. Mosca, The effects of physician fees and density differences on regional variation in hospital treatments, CPB Discussion Paper 208, 2012. Pagina 31
Rapport Taskforce Beheersing Zorguitgaven Pagina 32 het begrip ‘zorg’ en door een gebrek aan remmende krachten bij de zorginkoper en de zorgvrager (beperkte eigen betalingen). De gemiddelde ziektelast en zorgzwaarte nemen af, een rechtstreeks gevolg van de hoge volumegroei bij ‘lichtere’ zorgvormen. Dit leidt tot een groei die hoger is dan mag worden verwacht op basis van demografische en epidemiologische trends. 36. De intermediaire rol van beleid en instituties heeft dit hogere groeipad soms gestimuleerd en in ieder geval geaccommodeerd. Beleid en instituties zijn van grote invloed geweest op het hogere groeipad waar de zorguitgaven sinds 2001 zijn beland. Na het loslaten van de strakke aanbodbeheersing heeft het beleid zich met name gericht op het verbeteren van de toegankelijkheid door het bevorderen van meer productie via een sterk productiegedreven bekostigingswijze. Dit gebeurde in zowel de curatieve zorg als de langdurige zorg. Deze productiegerichtheid aan de aanbodzijde is in het verleden maar beperkt verbonden aan extra prikkels bij zorginkopers en zorgvragers. 37. Deze ontwikkeling is niet onomkeerbaar. De beweging terug naar een lager groeipad is mogelijk. Juist omdat de bovenmatige uitgavenstijgingen nu worden gedomineerd door institutionele factoren en niet door een extra objectiveerbare zorgvraag vanuit de epidemiologie, moet het mogelijk zijn om weer op een lager groeipad te komen. Deze veranderingen moeten leiden tot: • behoud van de productiviteitsstijging, maar omzetting van productiviteit in een lagere groei van de zorguitgaven; • meer kostenbewustzijn bij zorgvragers en zorginkopers; • stoppen met het accommoderen van de oprekking van het begrip ‘zorg’; • bijbuigen van de snelle groei van de volumes, zorginhoudelijke prioritering weer voorop; • een ander zorglandschap: meer extramuralisering en concentratie. 38. Aanscherping van beleid en instituties vormt de sleutel voor een strategie voor lagere zorguitgaven. Alle actoren moeten een grotere bijdrage leveren aan de uitgavenbeheersing. Met een maximale inspanning van alle actoren is het mogelijk om op een lager groeipad te komen. De rekening van de stijgende zorguitgaven hoeft niet eenzijdig bij de burger terecht te komen, als de productiviteitswinst wordt verzilverd en de volumegroei wordt beperkt. Naast de premiebetaler moeten ook de aanbieders, de zorginkopers, de bestuurlijke organen en de zorggebruikers een groter deel van de verantwoordelijkheid voor de zorguitgaven dragen. Hoofdstuk 3 schetst de samenhang in de maatregelen en maakt deze concreet op het niveau van de actoren.
Page 1 and 2: Naar beter betaalbare zorg Rapport
Page 3 and 4: Rapport Taskforce Beheersing Zorgui
Page 31: Rapport Taskforce Beheersing Zorgui
Page 83 and 84:
Rapport Taskforce Beheersing Zorgui
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
show all

een ambtelijk rapport - Ziek van Zorg

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?