Mei 2012 - Protestantse Gemeente Zwolle

14
JONG IN DE KERK
Ds. Harm Bousema te midden van ‘zijn’ belijdeniscatechisanten.
Zittend van links naar rechts:
Hester Boeve, Heidi Schröder, Jenneke Bredewold
en Karin Schreurs. Staand rechts Maarten Bredewold.
Jongeren uit Jeruzalem- en Oosterkerk bereiden zich voor op openbare belijdenis
“Hardop ja zeggen is een goede,
belangrijke stap”
“Ik hield al van je voor ik je kende en ik denk al aan
je sinds de dag dat ik nog bij mijn moeder lag”, zingt
Volumia! De groep mensen rond de tafel luistert aandachtig.
Om de beurt verzorgen ze op hun eigen manier
de opening van een avond belijdeniscatechese; Jenneke
Bredewold heeft voor dit liedje gekozen. “Deze tekst
doet me aan Psalm 139 denken en ik vergelijk de liefde
waarover dit gaat met de liefde tussen God en ons”,
legt Jenneke uit. “Hij wil ons alles geven, maar we
moeten die liefde wel zelf aanpakken.”
Jenneke behoort tot een groep van zes jonge leden van de Oosterkerk-
en de Jeruzalemkerkgemeente die zich onder leiding van
ds. Harm Bousema voorbereiden op, zoals dat plechtig heet,
openbare belijdenis van hun geloof. Op zondag 29 april, zo is de
bedoeling, staan ze vooraan in de kerk en zeggen ze hardop ja
op de vragen die de predikant hen namens de gemeente stelt.
De groep bestaat verder uit Maarten Bredewold, Jenneke’s man,
Hester Boeve, Karin Schreurs en Heidi Schröder. Fred Daenen
kan er om gezondheidsredenen niet altijd bij zijn; met hem heeft
Harm Bousema afzonderlijk contact.
Liefde van God
Het besluit om belijdeniscatechese te volgen, hebben de deelnemers
niet van het ene op het andere moment genomen. “Ik vind
het ook niet per se nodig om belijdenis te doen, maar zie het wel
als een goede, belangrijke stap dat je hardop ja zegt”, verklaart
Hester. “Voor mij staat daarbij het accepteren van de liefde van
God centraal: dat je zijn uitgestoken hand pakt.”
“Ik heb de afgelopen jaren steeds het gevoel dat ik ergens door
gegrepen ben dat me niet meer loslaat”, zegt Heidi. “Dat gevoel
is niet alleen door mijn opvoeding ontstaan, al heeft het er natuurlijk
wel mee te maken dat je dankzij je ouders in de kerk
kwam en de Bijbel leerde kennen. Maar dit gaat echt verder en
het komt ook steeds weer terug.”
Karin komt uit Rijssen en is in een gemeente ‘op Gereformeerde
Grondslag’ opgegroeid. Toen ze in Zwolle ging studeren kwam ze
via haar schoonzus in de Oosterkerk terecht. “Ik zat er al langer
over te denken om belijdenis te doen en het leek me mooi om me
daar samen met een groep op voor te bereiden. Dat vind ik nu
ook mooi, maar soms ook lastig als ik alles wat ik hier hoor vergelijk
met hoe ik ben opgevoed. De laatste jaren heb ik mijzelf
wel ontwikkeld en heb ik een andere kijk op dingen gekregen.
Bijvoorbeeld op de manier waarop je de Bijbel leest.”
Rijke traditie
Heidi memoreert hoe ze zeven jaar geleden de kerk waar ze was
opgegroeid verliet. “Ik had het daar altijd goed gehad, maar ontmoette
toen mensen uit andere kerken, onder meer in Taizé.
Toen kwam ik erachter hoeveel meer er is in de rijke traditie
van de kerk.”
“Op een gegeven moment moet je je eigen keuzes maken”,
beaamt Maarten, “en daar is de belijdenis een mooi moment voor.
Maar ik moet nog wel meer op een rijtje krijgen wat ik geloof;
ik wil duidelijkheid en die heb ik tot nu toe nog niet. Ik ben er
ook nog niet helemaal uit of ik dit hele proces nu zal afmaken,
al is het wel het mooist als Jenneke en ik tegelijk belijdenis
doen.” Jenneke zou dat ook graag willen, maar ziet geen probleem
in het uitstelllen van het jawoord en het nog eens volgen
van een belijdeniscatechese. Dat zou dan niet meer in Zwolle
zijn, omdat zij en Maarten binnenkort gaan verhuizen.
Consequenties
Heidi verandert met Pinksteren van kerkgebouw: dan gaan de
leden van de Jeuruzalemkerkgemeente over naar de Oosterkerk.