IJzerzandsteen - Regionaal Landschap Noord-Hageland

Van zandkorrel
tot ijzerzandsteen
Volgens de recente theorie van prof.
Frans Gullentops droogde de Middellandse
Zee 5,4 miljoen jaar geleden op. Door
bewegingen in de aardkorst kwam er een
breuk in de landtong tussen het huidige
Marokko en Gibraltar. Een reusachtige
waterval met een debiet 80 keer hoger
dan de Amazone, vulde het Middellandse
Zeebekken op ongeveer een eeuw.
De stijging van de Middellandse Zee
zorgde bij ons voor een omgekeerd effect.
De Diestiaanzee die tot in het Hageland
kwam, trok zich op korte tijd terug.
De Hagelandse heuvels van nu waren
© RLNH
toen zandbanken die plots bloot
kwamen te liggen. Deze zandbanken
leken sterk op degene die we voor
onze huidige kust aantreffen. Het zand
van de Diestiaanzee bevatte een hoog
percentage aan glauconiet, dat voor een
stuk uit ijzer bestond. Na het terugtrekken
van de Diestiaanzee werd het ijzer
aan de lucht blootgesteld en oxideerde.
De zandkorrels klitten samen en zo
ontstond uiteindelijk ijzerzandsteen.
In de steen kan je nog steeds sporen
van dit zeeverleden terugvinden.
Wie goed kijkt kan lange, buisvormige
structuren aantreffen die door
zeewormen in de zandbanken werden
uitgegraven.
Van zandkorrel tot ijzerzandsteen IJzerzandsteen: een ijzersterke troef voor Noord-Hageland 4