Melaan

De Stedelijke Musea
GRAF
griezelen
ze kennis met heel uiteenlopende aspecten van het centrale thema. De
namiddag wordt gebruikt om de opgedane ervaringen tijdens de uitstappen
en bezoeken te verwerken in een creatief iets. Een toonmoment op het
einde van de week betrekt ouders, vrienden en familie bij het museumkamp.
(Herbeleef het Museumkamp ‘Met de trein’ via http://trein.mechelen.
be/2166/collections/968/reisboek.html)
Ook de jaarlijkse Halloweenactiviteit vertrekt vanuit een Mechelse context.
Tijdens de vorige editie beleefde de deelnemers Mechelse griezelverhalen in
de Sint-Romboutstoren. Dit jaar neemt Grafgriezelen iedereen mee op een
tocht langs de sinistere wereld van kerkhoven en grafdelvers. Wie wil kan
mee ‘Grafgriezelen’ op 29, 30 en 31 oktober (meer info op stedelijkemusea.mechelen.be).
Boventonen en donderklanken.
Tien jaar Torens aan de Dijle
Een bijzondere vorm van publiekswerking van de Stedelijke
Musea Mechelen is het project Torens aan de Dijle. Via dit
kanaal worden de historische kerken van Mechelen, dit
zijn de kerken in de binnenstad gebouwd vóór de Franse
Revolutie, ontsloten. Torens aan de Dijle is echter meer dan
een dienst die concierges en toezichters levert. Torens aan
de Dijle wil immers de bezoekers aan de historische kerken
aangenaam onthalen en begeleiden tijdens hun bezoek.
Religieus erfgoed is levend erfgoed. Dit laten voelen door de
bezoekers is een belangrijk aspect van Torens aan de Dijle.
De wandelpocket is een middel om dit levende erfgoed
te laten ervaren. Speciale activiteiten, zoals ‘Schatten van
kerken’ in 2010, zijn een andere vorm van erfgoedbeleving.
Dit jaar is het tien jaar geleden dat Torens aan de Dijle van start
ging. Het perfecte moment een via een verjaardagsgeschenk
het religieuze erfgoed op een bijzondere wijze te laten
beleven.
Stilte! U betreedt een kerk.
Mag er ook eens geluid zijn?
Uiteraard!
Op zaterdag 2 oktober 2010 laat ‘Boventonen en donderklanken’ een ganse avond de historische kerken in
Mechelen vibreren van geluid.
Sinds het einde van de 19de eeuw heerst er in katholieke kerken een gewijde stilte. Dit is een teken van
eerbied voor de heiligheid van de plaats. Toch zijn kerken gebouwd om klanken te bevatten. Meer nog: de
beleving van een kerkgebouw hangt voor een zeer groot deel af van de klanken die er kunnen waargenomen
worden.
Fragiele koorgezangen afgewisseld met een bulderende donderpreek. De gewijde stilte die doorbroken
wordt door de majestueuze tonen van een kerkorgel. Verschillende klanken, verschillende ervaringen van
de ruimte.
Tijdens ‘Boventonen en donderklanken’ worden de acht historische kerken met een ander soort klank gevuld.
8