De huid - Wim Hage.pdf - Overspoor

Bestel het boek op www.gigaboek.nl/content/huid/boekinfo.htm
Hij herlas ‘Het laatste bezoek’. Vaak schreef hij als
zijn bewustzijn vernauwd was, maar die periodes
duurden maar kort en een kleinigheid was
voldoende om hem eruit te tillen (hij werd immers
ook wakker uit dromen waarin hij overreden
dreigde te worden door auto’s als er buiten een
auto een bocht om gierde).
Hij probeerde soms via het schrijven dingen
hardop te zeggen die hij met zijn mond niet kon
zeggen; praten doe je tegen iemand, met iemand,
en alles wat je zegt wordt beoor‐deeld, op
datzelfde moment, en hij merkte dat de ander zijn
woorden woog. Hij besefte, als hij sprak, dat hij
niet sprak, maar dat de ander luisterde.
Als hij tot de ander sprak: “Ik...’ dan verstond de
ander in feite: ‘Hij...’
Spreken verwarde hem soms, soms kon hij niet
spreken, soms kwamen onherkenbare woorden
uit zijn mond. Daarom vroeg ze hem vaak de
dingen op te schrijven.
Maar natuurlijk was hij erachter gekomen dat ook
de geschreven woorden beoordeeld werden, door
haar.
91