De huid - Wim Hage.pdf - Overspoor

Bestel het boek op www.gigaboek.nl/content/huid/boekinfo.htm
herinnerde zich een mooie droom: het was in een
soort oerwoud of moeras, allemaal bruinachtig
water, met mooie vochtig‐groene bomen en planten.
Op het water was een soort pad van waterbloemen,
hij was erg klein, zo groot als een dwerg, en in het
water zag hij iemand ‐ hij wist niet of het een man of
vrouw was ‐ met het hoofd alleen boven water; het
gezicht was in twee kleuren: de ene helft paars, de
andere helft wist hij niet meer. Zij of hij glimlachte
betoverend, meer wist hij niet te herinneren: hij
vluchtte ‐ waarom? ‐ een soort grot in het groen in.
Hij kende dat gezicht ergens van maar kon het niet
thuisbrengen.
Hij pakte het flesje van de grond en telde de
slaappillen na; hij had er maar twee genomen, dat
viel mee. Het was alweer vijf dagen geleden dat
hij ervan gebruikt had; hij had er zodoende nog
27. Hij had ze gekregen omdat hij niet kon slapen
van de jeuk. Hij zette het flesje weer achter in zijn
bureaula, herinnerde zich de verdwenen lucifer en
besloot nu eens grondig te kijken waar deze
gebleven was. Hij liep naar de koelkast en
verschoof deze; hij zag niets, maar wel vond hij
een dood visje. Hij kon zich nauwelijks voorstellen
dat het visje zo ver uit het aquarium kon springen;
het beestje was helemaal uitgedroogd en
56