You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Bestel het boek op www.gigaboek.nl/content/<strong>huid</strong>/boekinfo.htm<br />
het speet hem dat hij het zo laat te horen kreeg.<br />
Hij wist niets meer te zeggen, er viel niets meer te<br />
zeggen, hij zocht radeloos naar woorden, naar<br />
noodkreten: Hans, ik moét je zien, ik ga kapot,<br />
maar hij zei: ‘Wanneer kan ik dan komen?’<br />
Hans deed nog of hij ijverig in zijn agenda een<br />
vrije dag zocht. Godverdomme, je bent werkloos,<br />
je bent altijd vrij. ‘Nou, kom donderdag maar.’<br />
‘Nou, tot donderdag dan,’ was alles wat hij nog<br />
kon antwoorden.<br />
Hij stond op en legde de hoorn op de haak. Hij<br />
werd duizelig, hij was te snel opgestaan, en liet<br />
zich terugvallen in de stoel.<br />
Hij was verslagen, er spookte van alles door zijn<br />
hoofd. Terugbellen, vloekend; weg, een week naar<br />
België; springen, springen; zuipen; Mia bellen; de<br />
kliniek, terug, weg van alles…<br />
‘Zit je te suffen?’ Jan liep langs hem heen naar de<br />
buitendeur. Fluitend liep hij naar buiten!<br />
Fluitend, godverdomme!<br />
Wat had hij moeten doen: als hij zichzelf zou<br />
uiten, zou Hans afgeschrikt worden door die<br />
lugubere wanhoop achter elke zin. Hij was<br />
118
Change language