De huid - Wim Hage.pdf - Overspoor

Bestel het boek op www.gigaboek.nl/content/huid/boekinfo.htm
dan er inkomt, het kan niet, ik droog uit, er blijft
alleen een perkamenten huid over, niemand ziet
het, als ze me aanraken valt ook mijn huid tot as
ineen, er blijft niets van me over, even blazen en er
is niets meer van me over, ik sterf een koude‐
dood, een stroom warmte klotst tegen een stukje
muur, het onkruid zal beter groeien, ik zal nog
eens terugkomen om ernaar te kijken.
Waarom houdt het niet gewoon op, waarom komt
er telkens nog wat; mijn ondergoed is altijd een
beetje geel, het houdt nooit op, ik kan er niets aan
doen, het staat zo rot, misschien stoot het hem wel
af, ik kan het me voorstellen, het is ergens gek, je
moet niemand herinneren aan het vulgaire pissen;
het mag wel, maar niet openlijk, iedereen pist,
maar je moet niemand er telkens aan herinneren.
Ik hoop maar dat hij het niet ziet, zo’n rotgele
vlek, misschien vindt hij me wel vies, ik wil dat hij
me mooi vindt.
Ik zal eerst naar het toilet gaan bij hem, ik zal mijn
onderbroek uittrekken en verstoppen, mijn broek
erover, als hij me uitkleedt moet het sexy zijn,
zomaar ineens dat ding. Ik word er zelf geil van,
als ik maar geen stijve krijg, als hij het maar niet
merkt.
103