Solidariteit is nog lang niet verdwenen - ferrykoster.nl

kelpand in het centrum van Amsterdam,
waar ze een korte rondleiding krijgt. De
visualisers (zoals etaleurs tegenwoordig
genoemd worden) met wie Kristel de etalage
gaat ombouwen, staan al te popelen
om te beginnen. Merel van Donkersgoed
laat Kristel zien welke voorwerpen er in
de etalage komen. Kristel begint met het
aankleden van de paspoppen. Ze mag zelf
bepalen welke kerstkleding de plastic
poppen aankrijgen, en krijgt van Merel
aanwijzingen over de positie waarin ze
geplaatst moeten worden. Al doende blijkt
dat er nog heel wat is waar je als visualiser
aan moet denken. Moet de grote maan
worden opgehangen of zetten we die op
een voetplaat? Is het voorwerp niet te
zwaar zodat die kan vallen? Gebruiken we
doorzichtig draad of een staalkabel? Moet
er beweging te zien zijn in de etalage?
Over alle details is nagedacht: de kleur
van de achterwand, speciale motortjes om
de discoballen te laten draaien en zelfs
de tl-buizen moeten worden vervangen
omdat ze niet de juiste kleur hebben.
Theater
Van voren ziet de etalage er strak uit,
maar achter de schermen is het net een
theaterdecor. Overal hangen draden,
haakjes, gereedschappen, schroeven,
buizen en touwen om alles een plaats te
kunnen geven en in werking te stellen. De
meiden van de Bijenkorf draaien hun hand
niet om voor het aansluiten van belichting
of het ophangen van zwaar materiaal.
Als de eerste dingen op hun plek staan,
gaan de dames naar buiten om de etalage
van een afstandje te bekijken. ‘Er moet
meer diepte in’, zegt Merel, ‘hoe kunnen
we dat doen?’ Kristel wordt flink aan het
werk gezet om spullen te zoeken in het
voorraadhok en discoballen in allerlei formaten
op te hangen. Ze mag zelf bepalen
welke kleur het mooist staat in de etalage.
Opleiding
Tijdens de koffiepauze vertelt Michel van
Hout dat alle stagiairs bij de Bijenkorf
van één van de drie Mbo-opleidingen voor
visualiser in Nederland komen. ‘Alleen
creatief zijn is niet genoeg. Om te kunnen
visualisen moet je veel meer in huis hebben.
Je moet commercieel inzicht hebben,
je moet goed weten te presenteren,
ruimtelijk inzicht hebben, techniek onder
de knie hebben en veel afweten van de
merken die je neerzet.’
Voor Kristel is het simpelweg niet haalbaar
om een fulltime Mbo-opleiding te
Boven: Halverwege de dag kijken
Kristel en CNV-voorzitter René Paas
goedkeurend naar de inrichting van
de Bijenkorfetalage tot dan toe.
Onder: Eindresultaat van een dag
hard werken als etaleur voor de
Bijenkorf.
volgen. Een avondopleiding zou nog wel
kunnen, maar dat raadt Michel haar af.
‘Tijdens een avondopleiding doe je te weinig
praktijkervaring op. Alleen door praktisch
bezig te zijn en inzicht te krijgen in
het werken met materialen, doe je ervaring
op. Dat kan niet door theorie alleen.’
Enkele uren later is de etalage af. Hij ziet
er strak uit en alles glittert en glimt, vooral
door de draaiende discoballen. Kristel
zit onder de glitters maar straalt zelf ook
van plezier. ‘Het is een explosie van creativiteit,
ik heb echt zo’n ontzettend leuke
dag gehad!‘
Draaiboek
Terugkijkend is Kristel enorm enthousiast,
maar het heeft haar ook een aantal
dingen duidelijk gemaakt. ‘Het was echt
een superdag! Toch is het werk van deze
visualisers heel anders dan dat van zelfstandige
etaleuses. Bij de Bijenkorf ligt
al een draaiboek klaar en worden veel
etalagestukken kant en klaar afgeleverd.
Het handwerk doen de etaleuses dus niet
zelf, maar – zoals ze zelf zeiden – voor hen
weegt dat niet op tegen het werken in de
mooiste etalage van Nederland.’
Kristel zelf is zich, door deze droombaan,
gaan beseffen dat haar liefde meer ligt
bij het voorwerk: ‘Ik vind het maken en
bedenken van dingen voor in de etalage,
leuker dan het etaleren zelf. Door deze
dag heb ik gezien dat daar een hoop aan
vooraf gaat. De voorbereiding en zelf met
ideeën komen zou ik een grotere uitdaging
vinden.’
Kristel zal het advies van Michel om lokaal
aan de slag proberen te gaan als etaleur,
zeker ter harte nemen. ‘In mijn omgeving
zijn veel kleine ondernemers. Ik wil proberen
kleinschalig te beginnen in de hoop
dat het vanzelf uitgroeit tot iets groters.
Het is alleen de vraag wanneer ik die stap
kan zetten. Mijn baan als postbode is
prima hoor, maar ik wil op den duur echt
iets gaan doen waar mijn hart ligt. Tsja,
het bloed kruipt waar het niet gaan kan,
dus wie weet…’ n
7