Kristien Wintmolders - hetVERHAAL

2
aar een haring in de keel, waarin
ee39,5°C koorts. Nu zit ze al op 37°C.
Toch laten we de warmtelamp nog
even branden, want op dit moment
moeten we haar nog steeds dwingen
Een dag in de
zeehonden
kliniek
In het Sea Life Marine Park in Blankenberge worden jaarlijks zo’n
veertig zieke en verlaten zeehonden opgevangen, verzorgd en
terug in de zee uitgezet. Maar ook pinguïns, zeeleeuwen, otters,
roggen en zelfs haaien worden er toegewijd gevoederd.
Tekst Sandra Maes ● Foto’s Kristien Wintmolders
3

4
Van links naar rechts : 39,5°C koorts. Nu zit ze al op 37°C. Toch laten we de warmtelamp nog even branden, want op dit moment moe- 9,5°C koorts. Nu zit ze al op 37°C. Toch laten we de warmtelamp nog even branden, want op dit moment moeten we haar nog een hand-
8 uur In de quarantaine
We starten in de quarantaine van de zeehondenkliniek in het Sea
Life Marine Park van Blankenberge. De ziekenhuiswalm vermengd
met een visgeur is doordringend. Aquariste Tiffany Defonseca
en haar collega Steve zijn intensief bezig met het verzorgen
van een sterk verzwakte zeehondenpup, die drie dagen
geleden op het Noordzeestrand met een longontsteking
is aangespoeld. De grijze zeehond, zo’n drie maanden oud,
geeft geen kik. Ze kijkt ons futloos aan. Een oog ontbreekt, uitgepikt
door een meeuw. De harde wetten van de natuur heersen
overal. Maar Smilla, zoals ik haar in gedachten meteen
noem, gaat het zeker halen, beweert haar aquariste vol vertrouwen.
„Toen ze binnenkwam had ze 39,5° koorts. Nu zit ze
al op 37°. Toch laten we de warmtelamp nog even branden,
want op dit moment moeten we haar nog steeds dwingen om
te eten.”
Tiffany drukt met een handdoek Smilla’s kop en lijf tegen de
grond. Dan probeert ze met een harde dikke duimhuls haar
bek open te krijgen. Langzaam stopt de jonge aquariste haar
een haring in de keel, waarin een dosis antibiotica verstopt zit.
Terwijl ze eet, kunnen ze wat gemakkelijker de oogzalf in haar
oogkas wrijven. Haar quarantainecel ontsmetten ze met zoet
water. „Straks krijgt ze via een tube vissoep. Haar maag, die nu
nog veel te gevoelig is, kan dat veel beter verteren.” En dan...
gromt Smilla vervaarlijk en schuift ze wild rond. Haar energiepeil
is een stuk gestegen na de vismaaltijd. Tiffany doet even
het poortje dicht : „Dit is een teken dat ze stilaan terug beter
wordt. Een zeehond is vrij agressief van aard en kan serieus bij-
ten.” Binnen een paar weken, als ze tussen 35 en 45 kg weegt,
mag deze vrouwtjespup gezond en wel terug naar zee. O ja, en
u mag Smilla ook adopteren ! Zo mag u haar voor 500 euro zélf
haar officiële naam geven.
9 uur Disney versus WWF
Tiffany verricht wat administratief werk en vertaalt tussendoor
zeer gedetailleerde visseninformatie die haar collega-bioloog
verzamelt voor het gloednieuwe zee-auditorium dat zo goed
als af is. „Sea Life Marine Park in Blankenberge werd in 1996 opgericht
door het Engelse Merlin Entertainments. Dat is de op
één na grootste attractieparkenorganisatie van Europa, met
wel veertig vestigingen. Het succes is gebaseerd op een goede
samenwerking met zowel publieke als privé-instellingen en
met bedrijven zoals Disney, maar ook met het Wereld Natuur
Fonds”, lezen we op de website. „Het is eenvoudig,” meent directeur
Wim Wauters, „zonder commerciële inkomsten van de
bezoekers kan dit park niet bestaan. In ruil laat het internationale
Sea Life netwerk miljoenen mensen zien hoe prachtig de
wereld van de zeeën en oceanen is. Bovendien helpt het ook de
toekomst van deze wateren en hun bewoners te verzekeren.
Vandaar ook dat we enkel dieren tonen die zich goed voelen in
aquaria. En dat we met de grootste zorg dieren kweken. Sea
Life gelooft dat walvissen, sommige dolfijnen en haaiensoorten
niet in gevangenschap of in aquaria thuishoren.”
10 uur IJzerpillen achter de vinnen
Tiffany springt binnen op kantoor. Wim tekent haar bestelling af.
1400 kg haring en 200 kg makreel krijgen de vijf zeehonden, de
twee zeeleeuwen en de 16 pinguïns de volgende drie maanden
te eten. De factuur bedraagt 1360 euro. Hoewel Tiffany er
slechts een jaar werkt, lijkt het alsof ze nooit iets anders gedaan
heeft. „Ik heb dierenzorg en -management gestudeerd en na
mijn stage hier was ik dolblij dat ik mocht beginnen. Zoals het nu
voelt, wil ik deze afwisselende job de rest van mijn leven doen”,
aldus Tiffany, die even later ijzer- en vitaminepillen achter de
vinnen van de ontdooide haringen stopt. Met datzelfde emmertje
vol haringen én een ander emmertje vol wortelen, rood vlees
en eendagskuikens trekken we naar de residenties van de pinguïns
en de otters. De stank die deze zes Aziatische dwergotters
achterlaten is niet te harden. Zonder stalen schoenen mogen we
het otterverblijf niet binnen. In de zoo van Boedapest, waar deze
omnivoren in het jaar 2000 zijn geboren, mist een verzorger een
vinger door de tandjes van deze marterachtigen.
11 uur Kusjes van de zeeleeuwen
De eerste presentatie van de zeeleeuwen én zeehonden is die dag
een feit. Tiffany heeft enkele haringen in haar emmertje voor de
120kg wegende Rocky, die samen met Milo enkele knappe kunstjes
zal uitvoeren. Deze zeedieren krijgen 4 à 6kg vis per dag. „We
geven ze haring omdat het een vette vis is en dus goed voor hun
vetlaag”, aldus Tiffany die Milo vervolgens een medische training
geeft. Telkens na het fluitsignaal roept ze de in Blackpool geboren
zeeleeuw Engelse bevelen toe: „Turn! Stretch! Flip!” Daarna beloont
ze Milo met een haring. De aanwezige kinderen in de tribune
kijken geboeid toe hoe Milo met zijn zwemvliezen klapt, erop
loopt, zich in een U-vorm wringt en een boei opduikt. Ze gieren
als hij Tiffany kusjes lijkt te geven. „De eigenlijke bedoeling van
deze kunstjes is een medische training. Als de dierenarts op bezoek
komt, kan hij de dieren zo beter onderzoeken. Daarbij is het
belangrijk dat de zeeleeuwen uit het water blijven zo lang de zeehondjes
eten, want anders eten ze al hun vis op.”
Waarom ze deze show niet geeft met een van de zeehonden?
„Zeehonden zijn veel agressiever dan zeeleeuwen. En ze kunnen
zich op land ook niet zo vlot voortbewegen.” Daarnaast leren we
dat de vier residentiële zeehonden ook inwendige oren hebben
die ze kunnen afsluiten als ze duiken. Ze kunnen tot 500 meter
diep duiken. Daardoor is hun zicht niet zo belangrijk op de donkere
bodem van de zee, ze zijn vooral op hun snorharen aangewezen.
Dat een zeehond een oog mist is niet zo erg, maar voor de
blinde Stevie - genoemd naar de blinde zanger Stevie Wonder -
werd onlangs besloten dat hij tot het einde van zijn dagen in Sea
Life blijft resideren. Zijn overlevingskansen daarbuiten zijn te gering.
14 uur Pinguïnkuikens op komst
Het buitengedeelte van het Sea Life opvangcentrum houdt Tiffany
goed bezig. Want intussen gaat ze opnieuw op voederpresen- >
5

6
Negen weken later
9 uur Per jeep naar zee
Praktisch
Sea Life Marine Park,
Koning Albert I-Laan 116,
8370 Blankenberge,
050424300.
SOS-nummer bij vinden van
een zeehond: 0477345890.
Alle dagen open vanaf 10u.
(niet op 25/12 en op 01/01 in
de voormiddag). Sluitingsuur
is variabel, bel 050424300.
Prijs:
Volw. vanaf 13j. 15,50 euro,
kinderen 4-11 j. 11,75 euro.
Senioren, studenten, mindervaliden
14,50 euro.
Kinderen -4j. gratis.
Van links naar rechts : 39,5°C koorts. Nu zit ze al op 37°C. Toch laten we de warmtelamp nog even branden, want op dit moment moe- Van links naar rechts : 39,5°C koorts. Nu zit ze al op 37°C. Toch laten we de warmtelamp nog even branden, want op dit moment moeten we haar
>
tatieronde. Haar collega Tijl geeft de bezoekers op een grappige
manier wat uitleg. Dit keer gaan we op bezoek bij dertien Humboldt
pinguïns, een bedreigde diersoort afkomstig van de westkust van
Zuid-Amerika. Vertederd kijkt Tiffany toe hoe het koppeltje Chickie en
Animal beurtelings hun broednest bewaakt. Ze herkent ze aan een
gekleurd ringetje dat pas na een DNA-test is aangebracht om te weten
te komen wie het vrouwtje is en wie het mannetje. „Momenteel
liggen er twee eieren in twee verschillende nesten. Na 41 dagen zal
meestal het kleinste eitje uitbarsten. Het grotere niet, omdat dat
meestal een fopei is dat sneller door roofdieren gestolen zal worden.
Binnenkort waggelen hier vermoedelijk dus twee nieuwe pinguïnkuikens.
Ze zullen bij de geboorte 80 gram wegen en uitgroeien tot vogels
van 3 à 5kg met een grootte van 65cm.” Tiffany neemt vervolgens
Happy op de arm. „Doorgaans zijn pinguïns heel stressgevoelig,
maar Happy - een dochter van Chickie en Animal - is met de hand opgevoed
en dus niet erg mensenschuw. Ze had haar pootjes uit elkaar
staan en die zijn met twee verbandjes dichter bijeengebracht.”
15 uur Mannelijk zeepaardje baart
Het buitenleven van Sea Life is razend interessant, maar de kleurrijke
wereld van de tropische vissen in de aquaria en de fauna en flora van
het Amazonia-gedeelte roepen ons binnen. Vooral de mannelijke
zeepaardjes trekken onze aandacht. Want vreemd genoeg zijn het bij
deze rechtop zwemmende vissen de mannetjes, en niet de vrouwtjes
die duizend jonge zeepaardjes in hun broedbuidel kunnen dragen en
ze nadien zélf baren. In 1999 besloot Sea Life naast zeehondjes ook
zeepaardjes op te vangen. Per jaar worden miljoenen van deze zee-
bewoners gevangen genomen en gedood om als medicijn of souvenir
te dienen. Om die reden neemt Sea Life deel aan een internationaal
kweekprogramma. Zo werd onlangs een nieuw soort zeepaardje
ontdekt: de Hippocampus Denise. Maar ook de haaien en de roggen
boeien. „Je mag onze roggen zelfs onder toezicht strelen als je zin
hebt”, aldus Tiffany. „De reden waarom roggen dit leuk vinden is omdat
zij tussen die huidtandjes bacteriën hebben die jeuken. Dus als je
een rog streelt, krab je hem eigenlijk op zijn rug.”
16 uur SOS de vissen!
De laatste voederronde van de pinguïns en de otters vindt plaats.
Tiffany vertelt terloops nog even dat er in de afgelopen jaren een speciaal
plan Save Our Seas (SOS, Red Onze Zeeën) is opgesteld om internationale
problemen aan het grote publiek bekend te maken. Tiffany:
„Wist je dat veel van de vissoorten die door de mens wordt gegeten uit
onze zeeën verdwijnt omdat er simpelweg teveel wordt gevangen? Dit
is niet de schuld van de vissers, maar van de bureaucratie die er elk jaar
weer niet in slaagt om goede limieten te stellen aan het vissen zodat de
vispopulatie zich weer kan herstellen. Ook onze snel groeiende zeehondenrescue
is er niet enkel voor de gewone en grijze zeehonden. We
voeren ook actief campagne om een eind te maken aan de gruwelijke
slachtingen van zeehonden in Alaska”, aldus Tiffany. „Bewustmaking,
daar draait het om”, aldus directeur Wim Wauters. „Daarom is het van
groot belang dat mensen die een ziek of verlaten zeedier vinden onze
SOS-telefoon zo snel mogelijk verwittigen. En we stellen blij vast dat die
SOS-lijn hoe langer hoe meer bekend raakt bij strandspotters, burgers
en hulpdiensten”, aldus directeur Wim Wauters..
Vandaag is het een grote dag voor Smilla. Ze wordt terug uitgezet
in zee. Eerst krijgt ze nog een medische check-up door
de dierenarts. Een paar weken geleden haalde ze een gewicht
van 25kg en mocht ze van de quarantaine naar de - van het
publiek afgezonderde - puppool waar ze weer naar hartenlust
kon zwemmen. Vandaag weegt Smilla goed 38kg. De deskundige
aquaristen vervoeren haar in een houten kist per
jeep tot op het strand, waar ze in zee wordt vrijgelaten. Ze
huppelt nog even rond en duikt dan de zee in. Ontroerd nemen
we afscheid. Maar haar verzorgster Tiffany laat geen
traan: „Neen, ik voel me niet verdrietig. Integendeel, ik ben
blij dat deze pup terug de zee in kan. Want daar hoort een gezonde
zeehond thuis.”
7