Download - Jaarboeken

Competitie
Ste.Do.Co. 4 -
Ameide 3
Uitslag: 1 - 0 (1 - 0)
De titanenstrijd
Zaterdag 31 maart was het zover. De wedstrijd
Ste.Do.Co. 4 - Ameide 3 stond op het programma.
Dankzij een fameuze voetbalwedstrijd van ons
team een week eerder, en het gelijkspel van
Ameide 3 lag de competitie weer geheel open.
Het verschil bedroeg namelijk nog punten in
ons nadeel, dit duel was dus het allesbeslissende duel.
Dit was een zogenaamde 6 punten wedstrijd, waar ook
nog eens de eerste plek en daarbij een grote kans op
het kampioenschap op het spel stond. De gehele week
liep ik al met lichte spanning in mijn lichaam rond over
“de wedstrijd”. Het gehele team voelde ontzettend
goed aan dat we moesten gaan winnen. Van Ameide 3
hadden we in de uitwedstrijd op een schandalige manier
met 4-1 verloren, de scheidsrechter was namelijk nogal
Termeis gezind. Ook schopten de mannen van Ameide
er toen flink op los. Dit alles zorgde ervoor dat wij allen
tot op het bot gemotiveerd waren om deze wedstrijd
koste wat het kost te winnen.
“De zon scheen, de lucht was blauw
en we lustten Ameide rauw.”
Dit moest echter gaan gebeuren zonder de
gebroeders Venekamp. Reinier ging namelijk de vrijdag
voorafgaand aan deze wedstrijd onder het mes om
zijn gescheurde meniscus te genezen. Deze operatie
is overigens goed verlopen, veel succes nog met het
verdere herstel! Roderick die de laatste tijd in goede
doen verkeerde was dat nu helaas niet, hij was namelijk
door griep geveld.
De alles beslissende zaterdag brak aan.
Gebroederlijk fietste ik naar het mooie Ste.Do.Co.
complex. Daar stond al een flink deel van onze equipe
klaar. Iedereen had er zin in en was gespannen. De zon
scheen, de lucht was blauw en we lustten Ameide rauw.
Perfecte omstandigheden dus.
Ste.Do.Co. 4 Jaarboek 006/ 007
Ste.Do.Co. 4 Jaarboek >> Competitie
In de kleedkamer luisterden we nog even naar
opbeurende klanken, waarna we aan de warmingup
begonnen. De mannen van Ameide kwamen naast
ons lopen en wederzijdse minachtende, haatdragende
en uitdagende blikken werden uitgewisseld. Max de
scheidsrechter betrad het veld en de wedstrijd ging
beginnen.
Vanaf de eerste minuten werd er erg fanatiek
door beide partijen gevoetbald. De mannen van Ameide
zetten dit fanatisme helaas om in overtredingen. Het
was een periode van wat kleine kansjes over en weer,
waarin beide ploegen elkaar in evenwicht hielden. Maar
in de 3e minuut gebeurde het volgende: De altijd
levensgevaarlijke Antonie, aka de boeman, kreeg de
bal van ondergetekende die na een kleine actie de bal
voorgaf, een verdediger van Ameide dacht klaarblijkelijk
dat hij Maradona was en ook de bal ongestraft met de
hand kon beroeren. Niets bleek minder waar, want de
goed fluitende Max gaf meteen een terechte penalty.
De mannen van Ameide probeerde Max nog op andere
gedachten te brengen met felle protesten, maar dit had
gelukkig geen invloed. Willem, onze penaltyspecialist,
wilde dit karwei graag klaren en legde de bal op de
stip. Hij schoot de bal mooi in de linkerbovenhoek,
onhoudbaar voor de keeper en zonder te veel risico 1-
0!! Een luid gejuich kwam er van onze goed gevulde
zijlijn, iedereen was opgelucht. Maar we waren er nog
niet……
De wedstrijd zette zich voort. Er kwam enige
frustratie in het spel van de Ameidenaren. Ze hadden
meer balbezit, maar konden dat niet omzetten in
goede kansen. Zo gebeurde er tot de rust, op veel
overtredingen na, vrij weinig. Na wat woorden van
Corstiaan en een bakkie thee konden we er weer vol
tegen aan.
Pagina 46