Download - Jaarboeken

een handje te schudden en een prettige wedstrijd te
wensen, sportief als wij zijn.
Wat een slap begin. We speelden inspiratieloos
voetbal, er werd slecht gecombineerd en slordig
balverlies geleden, voornamelijk door slechte en
doorzichtige passes. Even verlangde ik naar de solo’s
van R. Venekamp, die een op slot zittende wedstrijd
nog wel is kan openbreken. Helaas was hij afwezig en
zat ook zijn broer op de bank. Hierdoor moesten wij
Noordeloos als bovenliggende partij dulden. De kansen
waren over en weer niet groot, aan andere zijde kon ook
weinig geforceerd worden. Toch waren de kleine kansen
voor Noordeloos. P. Bassa mocht van ruime afstand via
L. de Leeuw snoeihard de lat raken. Na een afzwaaiende
corner, (3 keer over de bal gemaaid door M. de Groot)
lag de bal 4 meter voor de goal voor de voeten van J.
Blom. Door wederom uitstekend keeperswerk werd
voorkomen dat deze bal in het net belandde. Zo bleven
wij de eerste helft ondanks dramatisch spel toch op de
been.
Rust. Onbegrip en gedecideerdheid. De
stemming in de kleedkamer is met deze twee woorden
te omschrijven. Er werd weinig gesproken. Omdat er
toch gewisseld moest worden werd R. Woltman aan de
kant gehouden en mocht M. van de Peppel in de linker
spits spelen, wat betekende dat A. Bouman nu op de
rechter vleugel speelde. Met deze nieuwe formatie
betraden we het veld voor de tweede helft.
De tweede helft werd sterk begonnen. Met
de wind in onze rug, letterlijk en figuurlijk, werd er
frivool gecombineerd, sterker positiespel gespeeld
en werden de duels gewonnen. Noordeloos had niets
meer in te brengen. Zo werd binnen een kwartier de
wedstrijd beslist. Een snelle één-twee tussen W. Aanen
en C. de Leeuw, na balverlies van Noordeloos op eigen
helft, resulteerde in de 1-0. Vrij snel daarop, weer
na balverlies van Noordeloos werd een solo counter
netjes afgerond door A. Bouman. Beide keren was
het balverlies te wijten aan goed pressievoetbal van
Hoornaarse zijde. Er werd ontspannen verder gespeeld.
Noordeloos liet het geloof varen en er kon gemakkelijk
gecombineerd worden. Een aanval vanaf het middenveld
over 7, 8, 9, 10 schijven werd fantastisch afgerond
uit een voorzet van de achterlijn met een eenvoudige
inkoppertje. Snoeihard inkoppen was niet eens nodig,
W. Aanen tekende voor zijn tweede treffer.
Ste.Do.Co. 4 Jaarboek 006/ 007
Ste.Do.Co. 4 Jaarboek >> >> Competitie
Competitie
Na deze 3 snelle goals kon de wedstrijd rustig
worden uitgevoetbald. Er werden nog drie grote kansen
gemist, maar dat mocht niet deren. Maar het noodlot
sloeg toch toe. De eerste (en waarschijnlijk enige) kans
op de volle 90 minuten spelen door ondergetekende
werd ruw verbroken door opkomende kramp. Na een
niet echt vlekkeloze wissel mocht R. Woltman wederom
het veld betreden. Toen ook A. Jansen met kramp
uitviel moest ondergetekende alsnog de laatste 5
minuten spelen. Maar de wedstrijd was allang gespeeld.
Het laatste fluitsignaal klonk en er werd vrolijk naar de
kleedkamer teruggekeerd. Het blamerende verlies van
de vierde competitiewedstrijd is nu ook in competitie
verband gerevancheerd. Zelfs het aantal doelpunten
werd overtroffen (in totaal 4 tegen 3).
Aansluitend werd er in het zonnetje en met
gettoblaster gedronken op de overwinning. En dat ging
nog wel even door: het kampioenschap van het eerste
elftal kon ook gevierd worden! Kotspetten zijn niet
meer uitgedeeld, maar het feest duurde tot in de kleine
uurtjes. Ondergetekende mocht daar helaas niet van
mee genieten, die moest gaan kijken bij zijn nieuwe
huis.
Door Jan-Willem Bronkhorst
Pagina 43