Rapport: Veiligheid brandweerduiken beschouwd

Aanvulling III
O N D E R D E L E N SYST E E M B E S CH O U W I N G WA A R O E F E N E N E N S O M S
O O K T E ST E N K R I T I S CH I S
De onderstaande punten zijn geselecteerd uit de overzichtstabel in bijlage IV.
Beschikbaarheid van ademlucht onder water
Noodzakelijke maatregelen/voorzieningen Toelichting (huidige situatie, consequenties et cetera)
1
Gebruik reservelucht
Bij operationele inzetten en oefeningen is de duiker
weer aan het wateroppervlak vóórdat de reservedruk
is bereikt, in ieder geval bij toestellen met
ademweerstand.
Komt de duiker desondanks op de reservedruk, dan
geeft hij dit te allen tijde onmiddellijk door en stijgt
meteen op.
Duiktijdinschatting
Hiertoe wordt een inschatting gemaakt van de
beschikbare duiktijd met de reguliere luchtvoorraad
bij die waterdiepte en een eventueel (extra) luchtverbruik
door verzwarende omstandigheden.
Monitoring duiktijd
De tijd waarop de duiker feitelijk begint met uit het
toestel te ademen en de druk op dat moment worden
meteen geregistreerd, in principe door de signaalhouder.
De duiker geeft regelmatig de druk door en de signaalhouder
vraagt zonodig naar de druk als de duiker
die onvoldoende doorgeeft. De duikploegleider
houdt toezicht op het doorgeven van de druk en
schat zonodig de duikdiepte in (zie ook punt 7).
Ook wordt de druk afgelezen bij bijzondere
omstandigheden, bijvoorbeeld voordat de duiker
een object binnengaat of als de seinlijn vast zit.
Bij een (voorwaarschuwings)druk van (vooralsnog)
circa 100 bar stelt de duikploegleider vast na hoeveel
minuten de duik wordt afgerond, zodat de
ademweerstand niet in werking treedt. Deze druk
en het bijbehorende tijdstip worden eveneens
geregistreerd, in principe door de signaalhouder.
Op dit moment lijkt het meer regel dan uitzondering
dat brandweerduikers doorduiken tot de
ademweerstand begint en dan opkomen; in ondiep
water soms zelfs zonder over te gaan op reserve.
Het inschatten van de duiktijd is nu bij de brandweer
geen gemeengoed.
Een standaard manometer met fluorescerende
schaalindeling en wijzer kan goed worden afgelezen
als hier vooraf voldoende licht op is gevallen,
zo is uit een test gebleken 3 . Als de manometer
tegen het venster van het gelaatstuk wordt gehouden
is bovendien de invloed van verontreinigingen
in het water op de afleesbaarheid nihil.
De (voorwaarschuwings)druk moet gemakkelijk af
te lezen zijn, dit om de kans op een afleesfout tot
het uiterste te beperken. Op een standaard manometer
is een druk van 100 bar dan het meest geëigend.
Vanaf die druk van 100 bar tot aan de reservedruk
moet de duiker op de maximale diepte in
het verzorgingsgebied nog tenminste 3 min duiktijd
hebben bij een luchtverbruik van 40 l/min
Surface Air Consumption (SAC) tot de reservedruk
in werking treedt. Bij een toestel met 8 liter
fles(sen) en een reservedruk van 65 bar is de maximale
diepte dan 13m. De duiker moet binnen die 3
min dus aan het wateroppervlak zijn!
Naarmate de diepte lager is, is de beschikbare
resterende tijd groter.
3 De test is uitgevoerd met een Interspiro duiktoestel MK2 324. Nadat 24 uur geen licht op de
manometer was gevallen, kon die niet in het donker worden afgelezen, ook niet in schoon water.
Na één minuut schijnen met een handlamp kon de manomerter wel worden afgelezen.
Na 24 uur in de duikwagen met de afleesschaal in het zicht kon de manometer meteen goed
worden afgelezen. Met de manometer tegen het venster van het gelaatstuk was deze ook in zeer
ondoorzichtig water voldoende afleesbaar.
142