Rapport: Veiligheid brandweerduiken beschouwd

Aanvulling
P R A K T I J K T E STS
1 T E S T M E T H O D E V O O R D E S T I J G S N E L H E I D VA N S E I N L I J N E N
Algemeen
Voorafgaand aan de testdag zijn enkele oriënterende tests uitgevoerd door stukken
seinlijn van circa een meter onder te dompelen en de stijgsnelheid te meten. De testmethode
tijdens de testdag is bewust veel meer op de praktijk gericht. De uitkomsten
van de tests volgens beide methoden verschillen aanzienlijk. Dit betekent dat het
(vergelijkend) testen van het positieve drijfvermogen van seinlijnen volgens een
bekende, goed omschreven methode moet worden uitgevoerd. Om representatief te zijn
voor de toepassing in de praktijk moet de methode zoveel mogelijk aansluiten op die
praktijk.
Testmethode
In het testbassin met zoet water en een waterdiepte van 2,8m zijn de lijnen vanaf de
kant over een afstand van 10m hemelsbreed heen en terug in een lus gelegd. Dit is
gedaan om de storende invloed van haken en communicatieaansluiting aan begin en
einde van de lijn te vermijden. Aan de kant werd de (dubbele) lijn door een staande
duikploegleider vastgehouden. Een duiker hield het uiteinde van de lus tegen de bodem.
De lijnen stonden niet onder spanning.
Op een teken van achter het observatieraam in een van de wanden van het bassin
werd de lus losgelaten. Daarna werd de tijd tot het opkomen aan het wateroppervlak
gemeten. Niet iedere lijn kwam op tot het wateroppervlak, in dat geval werd de tijd tot
stabiele ligging van de lijn onder het oppervlak gemeten.
De test is later op de dag herhaald nadat met elke lijn meerdere andere testduiken
waren uitgevoerd, Zodoende werd ook de opstijgsnelheid van een doorweekte lijn getest
en het verschil met een lijn die aan het begin van de test droog was.
109