Standaard: Australische prachtvinken - De Nederlandse Bond van ...

BIJ HET HOOFDSTUK AIDEMOSYNA.
Het genus Aidemosyna kent slecht één vertegenwoordiger.
1 De ceresamadine, Aidemosyna modesta.
CERESAMADINE, Aidemosyna modesta.
ALGEMEEN:
Nederlands: Ceresamadine.
Duits: Zeres Amadine.
Engels: Cherry finch.
Frans: Diamant modeste
Keurmeestervereniging T&P.
De verspreiding van de Ceresamadine is gelegen in het binnenland van oostelijk Australië. Van midden
Queensland tot het zuiden van New South-Wales. De vogels leven in gras- en struiklanden, moerassen en
rietvelden. Omdat de Ceresamadine alleen in de directe omgeving van water leeft en het land in Australië
steeds droger wordt, krimpt ook het leefgebied van de Ceresamadine. Alleen in de broedtijd leeft de
Ceresamadine paarsgewijs, in de rest van het jaar vormen ze grote groepen. Het voedsel bestaat vooral uit
gras- en onkruidzaden. Voornamelijk in de regentijd worden er jongen grootgebracht. Het nest wordt direct
aan de grond in graspollen en lage struiken gebouwd. Het nest wordt gebouwd met grashalmen en
plantenvezels. Een legsel bestaat uit 4 tot 7 eieren. De jongen worden veelal met insecten groot gebracht.
ERFELIJKHEID EN VEERSTRUCTUUR:
De veerstructuur van de Ceresamadine is te verdelen in een drietal veergroepen. In deze veergroepen is het
pigmentbezit als volgt vastgelegd:
• Kop: De bevedering van de kop bevat eumelanine en een beperkte hoeveelheid phaeomelanine, de
bovenkop bevat bovendien een hoeveelheid rood carotenoïde.
• Staartpennen: De bevedering bevat veel eumelanine en mogelijk een beperkte hoeveelheid
phaeomelanine.
• Rug- en vleugeldek, wangen, borst, buik, flanken, stuit en staartdek: De bevedering bevat
eumelanine, een beperkte hoeveelheid phaeomelanine en bruin eumelanine.
De snavel bevat zwart eumelanine. Dit pigment is ook beperkt aanwezig in de poten en nagels.
Bij de Ceresamadine kent men de volgende mutaties:
• Agaatmutatie: Deze mutatie, welke als eerste bij de Ceresamadine is opgetreden noemde men isabel.
Naar de verschijningsvorm, welke licht beigebruine kleuren toont. Maar deze heeft geen relatie met de
isabel / roodbruin verschijningsvorm van de grasvink- en lonchurasoorten. Met de invoering van deze
standaard wordt voor de kleurslag benaming agaat gekozen, analoog aan de geslachtgebonden en
recessief verervende agaat mutatie bij prachtvinken. De agaat mutatie bij de Ceresamadine is in 1981
ontstaan. Het betrof hier een pop en deze is vervolgens in het bezit gekomen van de heer J.W.Tissink uit
Oost-Souburg. Het duurde tot 1985 voordat er van enige kweekresultaten gesproken kon worden. De
eerste agaat man werd in 1986 geboren.
• Bruinmutatie: Hoewel er al diverse keren geruchten waren over de bruinmutatie, werd deze mutatie pas
in 2008 aangetroffen in de handel en vastgelegd door Berend Bosch uit Nijmegen. Omdat deze vogel
zich waarschijnlijk eerder genesteld had in een Ceresamadine stam en niet als zodanig werd herkend,
doken de laatste jaren op verschillende plaatsen in België en Nederland bruine Ceresamadines op, die
echter veelal met slecht gekleurde agaten verward werden.
Voor de vererving en het gevolg van de afzonderlijke mutaties op de veerstructuur wordt verwezen naar de
standaard “mutatiestandaard Australische prachtvinken”.
FYSIEKE STANDAARD VAN DE CERESAMADINE.
Formaat:
Een Ceresamadine moet minimaal 12 cm lang zijn. Het formaat moet aangepast zijn aan het model van de
vogel.
Model:
De Ceresamadine is een relatief slanke vogel, maar mag beslist niet smal of iel zijn. Van opzij gezien moet
de borstlijn, vanaf de onderkant van de snavelinplant, tot aan de anaalstreek, een regelmatig gebogen lijn
vormen. De rug moet vanaf de nek tot aan de punt van de staart een bijna rechte lijn vormen. De
Australische prachtvinken Pagina 25 van 60