Standaard: Australische prachtvinken - De Nederlandse Bond van ...
Standaard: Australische prachtvinken - De Nederlandse Bond van ...
Standaard: Australische prachtvinken - De Nederlandse Bond van ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Australische</strong> <strong>prachtvinken</strong> Pagina 21 <strong>van</strong> 60<br />
Keurmeestervereniging T&P.<br />
Ino- crème: Fysiek:<br />
<strong>De</strong> fysieke eisen, welke aan de crème-ino kleurslag gesteld worden, zijn overeenkomstig de wildkleur. Voor de keurtechnische eisen wordt dan ook naar de<br />
wildkleur verwezen. Bij de crème-ino mutatie dient aandacht te worden besteed aan het model. Nu nog zijn soms afwijkingen in het model waarneembaar, doordat<br />
F1 vogels opnieuw in het gordelgrasvinkbestand werden gebruikt. Met name de staartvorm geeft vaak een indicatie of men met een raszuivere vogel, dan wel met<br />
een hybride vorm te maken heeft. <strong>De</strong> lancetvormige staart mag slechts 3 mm priemvormig verlengde staartpennen hebben. Het verdient aanbeveling om, bij<br />
ernstige twijfel, een zuivere wildkleur naast de mutant op de keurtafel te plaatsen.<br />
Regelmatig worden crème-ino gordelgrasvinken aangeboden, welke een beschadigde stuitbevedering tonen. Het is goed hier tijdens de keuring extra op te letten<br />
Kleur:<br />
Het kleurbeeld <strong>van</strong> de crème-ino kleurslag dient egaal en zacht te zijn. Een bleke en vlekkerige kleur <strong>van</strong> borst, buik, mantel of rug- en vleugeldek dient streng<br />
bestraft te worden. <strong>De</strong> borst, buik en flanken dienen crèmekleurig te zijn. Een witte borst, buik of flanken dient dan ook bestraft te worden. <strong>De</strong> mantel en vleugeldek<br />
moeten crème beige <strong>van</strong> kleur zijn en een tint donkerder dan de borst, buik en flanken..<br />
Tekening:<br />
Voor de keurtechnische aanwijzing, betreffende de tekening, wordt verwezen naar de wildkleur. <strong>De</strong> kleur <strong>van</strong> de tekening dient zo donker mogelijk te zijn. Hoewel<br />
de tekening <strong>van</strong> de pop lichter <strong>van</strong> kleur mag zijn, dient ook hier de voorkeur naar de diepst gekleurde exemplaren uit te gaan.<br />
Albino: Algemeen:<br />
In deze standaard wordt aangenomen, dat de albino kleurslag is verkregen door kweekselectie. Door steeds de lichtst gekleurde crème-ino gordelgrasvinken aan<br />
elkaar te paren, is een albino uiterlijk ontstaan.<br />
Fysiek:<br />
<strong>De</strong> fysieke eisen, welke aan de albino gesteld worden, zijn overeenkomstig de wildkleur. Voor de keurtechnische eisen wordt dan ook naar de wildkleur verwezen.<br />
Kleur:<br />
Bij het keuren dient streng gelet te worden op pigment bezit, dit dient streng bestraft te worden. <strong>De</strong> albino dient een zuiver witte bevedering te tonen.<br />
Tekening:<br />
Door de iets afwijkende veerstructuur <strong>van</strong>, met name de bef en teugel, zijn de contouren <strong>van</strong> deze tekening waar te nemen, maar moeten wel wit zijn. Dit mag niet<br />
als fout worden aangemerkt. <strong>De</strong> kleur <strong>van</strong> alle onderdelen dient echter volkomen wit te zijn<br />
Zwartstuit Voor zover bekend, is de zwartstuit gordelgrasvink maar zeer beperkt in Europa aanwezig. <strong>De</strong> beschrijving is opgesteld aan de hand <strong>van</strong> diverse<br />
wetenschappelijke beschrijvingen. Er is dan ook geen sprake <strong>van</strong> een standaardomschrijving, maar <strong>van</strong> een herkenningsbeschrijving. Indien een zwartstuit<br />
gordelgrasvink ter keuring wordt aangeboden, dient deze voornamelijk op lichaams- en bevederingconditie beoordeeld te worden, alsmede op kleuregaliteit en<br />
symmetrie <strong>van</strong> de tekening. Melding aan het bestuur <strong>van</strong> de Keurmeestersvereniging Tropische vogels en Parkieten is gewenst.<br />
Kweekresultaten <strong>van</strong> hybride kweek tussen de P.c.cinta en de P.c.atropygialis blijken in de praktijk herkenbaar door het tonen <strong>van</strong> wit in de stuitbevedering. <strong>De</strong>ze<br />
zijn als TT vogels niet gewenst.