Standaard: Australische prachtvinken - De Nederlandse Bond van ...

Keurmeestervereniging T&P.
te kenschetsen als een rode / warme mokkabruine, Dus zowel een herkenning naar roodbruin als
mokkabruin.
Wij beseffen terdege dat de naam isabel niet helemaal correct is, maar die doet deze kleurslag meer
recht dan de benamingen roodbruin dan wel mokkabruin. Aangezien de benaming isabel dusdanig is
ingeburgerd is besloten om de benaming isabel voor deze kleurslag te handhaven.
• De ino créme mutatie: De oorsprong van de ino crème mutatie bij de gordelgrasvink voert ons terug
naar eind jaren zeventig. De mutatie heeft een zeer sterke kwantitatieve reductie van het
eumelanine en phaeomelanine tot gevolg in bevedering en ogen.
• De albino mutatie: De ino mutatie komt op dit moment in Nederland niet voor. De nu aan getroffen
vogels zijn ontstaan door selectieve ino crème kweek, waarbij steeds de lichtste vogels in kleur aan
elkaar gepaard zijn.
• De bleeksnavel mutatie. De bleeksnavel mutatie bevindt zich bij de gordelgrasvink in Nederland in
een zeer experimenteel stadium. Deze nauwelijks tot de verbeelding sprekende mutatie heeft voor
de gordelgrasvink geen enkele toegevoegde waarde. Het is goed op deze plaats pogingen om deze
mutatie over te brengen op de gordelgrasvink af te raden. De wildkleur gordelgrasvink beschikt
immers over een zwarte snavel, als gevolg van het eumelanine bezit in de snavel. De bleeksnavel is
dan ook bij de kleurbeschrijvingen niet aan de orde. Bij de combinatie van bleeksnavel met andere
kleurslagen verdwijnt de rode waas in de snavel. Dit wordt vooralsnog niet in de standaard
beschreven
Voor de vererving en het gevolg van de afzonderlijke mutaties op de veerstructuur wordt verwezen naar de
mutatiestandaard Australische prachtvinken.
Fysieke standaard van de gordelgrasvink.
Formaat:
Een Gordelgrasvink moet een forse indruk geven en minimaal 12 cm lang zijn. Het formaat moet aangepast
zijn aan het model van de vogel.
Model:
De Gordelgrasvink heeft in verhouding een vrij gedrongen en geblokt model. Van opzij gezien moet de
borstlijn, vanaf de hals tot de anaalstreek, regelmatig gebogen zijn. De rug moet, vanaf de nek tot aan de
punt van de staart, een bijna rechte lijn vormen. De relatief korte staart is afgeplat, de twee middelste
staartpennen zijn iets gepunt en mogen maximaal 3 mm uitsteken. De borst is tamelijk zwaar en van voren
goed rond. Het achterlijf mag niet de indruk wekken erg zwaar of uitgezakt te zijn. De kop moet een ronde,
gebogen lijn vormen, zonder afplattingen. Van voren gezien moet de kop een goede breedte bezitten. De
kop - neklijn is een iets gebogen lijn.
Staart:
De staart is lancetvormig. De beide middelste staartpennen zijn maximaal 3 mm priemvormig verlengd.
Houding:
De Gordelgrasvink moet rustig op stok zitten, onder een hoek van 30° met het horizontaal en hoog op de
poten staan. Foutief is de stand, waarbij de anaalstreek a.h.w. op de stok rust. De vleugels dienen strak
langs het lichaam te worden gedragen. De vleugelpunten moeten sluiten op de stuit.
Conditie:
Een goede lichamelijke conditie is een eerste vereiste.
Poten:
De poten moeten recht en stevig zijn, zonder verruwingen of vergroeiingen. De tenen klemmen stevig om de
stok. Aan elke poot bevinden zich vier tenen, waarvan 3 naar voren en 1 naar achteren zijn gericht. Aan elke
teen bevindt zich een iets natuurlijk gekromde nagel.
Ringmaat:
2,7 mm.
Snavel:
De snavel is kegelvormig, zonder beschadigingen. De onder- en bovensnavel moeten goed op elkaar
sluiten. De lijn snavel - schedel moet vloeiend verlopen.
Bevedering:
De bevedering van de Gordelgrasvink dient kompleet te zijn en wordt gaaf en aaneengesloten gedragen.
Een Gordelgrasvink met slijtage aan de veren of vuile bevedering komt niet in aanmerking voor een hoge
punten waardering.
Australische prachtvinken Pagina 16 van 60