Standaard: Australische prachtvinken - De Nederlandse Bond van ...

Rood- en
geelsnavel
albino:
Bleeksnavel
kleurslagen:
Australische prachtvinken Pagina 14 van 60
Keurmeestervereniging T&P.
Algemeen:
In deze standaard wordt aangenomen, dat de albino kleurslag is verkregen door kweekselectie. Door steeds de lichtst gekleurde ino-créme
spitsstaartamadines aan elkaar te paren, is een albino uiterlijk ontstaan. De rood- en geelsnavel albino worden in schaal 2 gekeurd op het gele
keurbriefje.
Fysiek:
De fysieke eisen, welke aan de rood- en geelnavel albino gesteld worden, zijn in overeenstemming met de roodsnavel wildkleur. Voor de
keurtechnische eisen wordt dan ook naar de roodsnavel wildkleur verwezen.
Kleur:
Bij het keuren dient streng gelet te worden op restanten pigmentbezit, dit dient streng bestraft te worden. De rood- en geelsnavel albino dient een
zuiver witte bevedering te tonen.
Tekening:
Door de iets afwijkende veerstructuur van, vooral de bef en teugel, zijn de contouren van deze tekening wel waar te nemen. Dit mag niet als fout
worden aangemerkt. De kleur van deze onderdelen dient echter volkomen wit te zijn.
Algemeen:
Wat betreft keurtechnische aanwijzingen wordt verwezen naar de overeenkomstige roodsnavel kleurslagen, waarbij moet worden uitgegaan van
een zuiver hoornkleurige snavelkleur en een pootkleur, die fractioneel lichter is dan bij de wildkleur.
Herkenningsbeschrijving nieuwe te vormen kleurslagen.
Nu dat de grijsmutatie bij de spitsstaartamadine langzaam maar zeker enige vaste grond onder voeten krijgt, worden ook de eerste pogingen gedaan om
de grijsmutatie te combineren met andere mutaties. In dit verband wordt voor enkele van deze combinaties een herkenningsbeschrijving gegeven.
Rood- en
geelsnavel
bruin-grijs:
Rood- en
geelsnavel
roodbruin-grijs:
Rood- en
geelsnavel
ino-grijs:
De combinatie van bruin en grijs behoort zeker tot de mogelijkheden. De grijsmutatie voorkomt het opnemen van het roodbruin phaeomelanine in
de bevedering van de spitsstaartamadine. Het gevolg is dat de spitsstaartamadine enkel nog gekleurd wordt door zwart- en bruin eumelanine.
Wanneer dit gecombineerd wordt met de bruinmutatie zal het zwarte eumelanine niet langer meer uitkleuren tot zwart maar blijven steken in een
bruine kleur.
De tekening van de bruin-grijze spitsstaartamadine zal in kleur overeenkomen met de tekening van een bruine spitsstaartamadine en daarmee
donkerbruin zijn. De mantelkleur zal gevormd worden door de beperkte hoeveelheid eumelanine, die door de bruinmutatie ook niet langer
zilvergrijs oogt. maar koud bleek beigebruin. De buikkleur zal door dezelfde reden een beige waas tonen.
De combinatie van roodbruin en grijs is al geshowd. De roodbruine kleurslag bij de spitsstaartamadine bevat enkel nog roodbruin phaeomelanine
en bruin eumelanine in de bevedering. Wanneer de grijs- en roodbruinmutatie gecombineerd worden, ontstaat dezelfde kleurslag als bij de
roodgrijze Japanse meeuw. De spitsstaartamadine heeft in de tekening een aanmerkelijke hoeveelheid bruin eumelanine, waardoor een
beigebruine tekeningkleur zal ontstaan. De mantel zal een koud en licht gekleurd beige tonen, de buik zal nagenoeg wit zijn.
Ook de combinatie van ino en grijs behoort tot de mogelijkheden. Door selectief gebruik van goed diepgekleurde ino-crème spitsstaartamadines
zal in de combinatie een kleurbeeld ontstaan, wat we kennen van de ino-grijze combinatie bij de Japanse meeuw. De lichaamskleur is crèmewit,
met een zeer lichte zilvergrijze waas en de tekening is fractioneel donkerder, maar zeker herkenbaar door de andere veerstructuur van de bef en
teugel.