SMO Breda e.o. en Novadic-Kentron geven zichtbaar ... - In voor zorg!

dienstverleningsniveaus spreken wij met elkaar af, zoals reactietijden, beschikbaarheid,
doorlooptijden, etc. Het betreft hier veelal logistieke en beleidsgetinte afspraken.
Na de vaststelling van dit nieuwe werkmodel waren er drie opdrachten voor het vervolg. Dit is verdeeld in
drie werkgroepen: 1. Triage, cliëntprofielen en paden, 2. Trajectcoördinatie, 3. Ketenregie en
ketensamenwerking (logistieke samenwerking) die het kader verder invulling geven.
Lijn 3: invulling van het kader/model
A. Belangrijk onderdeel van de methodiek bestond uit het beschrijven van het cliëntproces =
fundamenteel.
Bij ketenzorg dienen partijen van het eigen proces af te stappen en het cliëntproces centraal te
stellen. Het levensverhaal van de cliënt is het uitgangspunt. Het cliëntproces beschrijft het
gemiddelde levensverhaal van cliënten. Het gaat over gebeurtenissen die een cliënt in zijn leven
doorloopt, gerelateerd aan de dienstverlening van SMO en NK. Dit betekent ‘waar kan ik wonen?’ en
niet ‘woonaanbod’. Hoe kunnen SMO en NK hierbij aansluiten?
B. 1 herstelplan. Het ontwerpen (denkkader) van een gezamenlijk werkmodel (figuur 2) gebaseerd op
het cliëntproces is een belangrijke stap. Maar, hoe doorloop je dit model? Hierbij speelt het
herstelplan een belangrijke rol. Het herstelplan is de spil waarom het gehele dienstverleningsproces
draait. Het plan is van de cliënt. Een team bestaande uit een eerste behandelaar, cliëntmanager en
persoonlijk hulpverlener van beide organisaties ondersteunt. Het is van belang om ook hier weg te
blijven van aanbodsturing en juist vanuit het gemeenschappelijke te blijven werken: er is dus geen
trajectcoördinator, maar een cliëntmanager. Er is dus geen trajectplan, maar een herstelplan, etc.
Taal is een belangrijke factor.
Lijn 4: richting de praktijk: het uitwerken van nieuwe werkprocessen = de kanteling van de
organisaties
De drie werkgroepen werkten aan de volgende activiteiten:
Houden van interviews met cliënten, delen van bestaande zorgmethoden en het komen tot een gedeelde
aanpak. De werkgroepen leverden beelden van de gewenste inrichting:
- rol van de cliënt;
- het herstelplan;
- rol van de cliëntmanager en persoonlijk hulpverlener;
- rol van de verantwoordelijke behandelaren bij NK;
- het te volgen werkproces en de werkinstructies (incl. routing);
- het aanmeld- en intakeformulier;
- dossiervorming.
Dit zou de nieuwe manier van werken worden! Deze resultaten presenteerden de gemengde werkgroepen
zelf aan de raden van bestuur.
Lijn 5. Het vastleggen van werkprocessen en bindende afspraken maken, gezamenlijk
formuliergebruik etc.
Een kleine groep deskundigen heeft dit gedaan. Hier kom je in een grote groep namelijk niet uit. De
acceptatie hiervan vond plaats via de vaste lijn van de organisaties.
Derde fase, de Praktijk
Lijn 6. Testen en aanpassen: simulaties
De vervolgstap, na het ontwerp, is het onderzoeken van de vraag: werkt het? hebben we aan alles
gedacht? is het cliëntvriendelijk? heeft het een betere samenhang? weet iedereen wat hij moet doen? sluit
het werkproces aan op de verdere werkwijzen? klopt de routing?;Dit is gedaan door het organiseren van