Blok 21 Veterinaire Volksgezondheid - VETserieus.nl

niet, er zijn veel te veel betrokken partijen en belanghebbenden. Hierdoor krijgt het publiek geen
duidelijk antwoorden. Een pittige discussie en slecht nieuws doen het nu eenmaal beter in de media
dan genuanceerde voorlichting.
Wanneer je het hebt over wie er voorlichten hebben we 2 partijen:
- Onafhankelijke deskundige
- Communicatiedeskundige: die verstand heeft van hoe een boodschap moet over komen.
Vaak zijn dit niet één en dezelfde persoon en voorlichting gaat hierdoor vaak structureel fout.
Je moet onthouden dat in normaal voedsel altijd micro-organismen zitten. De taak van de producent
is het vermijden van echte ziekteverwekkers. Dit kan door het volgen van een HACCP procedure. Nog
beter is het om de consument enige duidelijke handvatten voor het gebruik van voedsel aan te
reiken. Voor de welbekende hygiënehypothese is nog steeds geen duidelijk antwoord.
VVAA hoofdstuk 1:
Zowel dierenarts als humane arts heeft te maken met zoönoses, echter daar waar de veterinairen
gericht zijn op volksgezondheid en preventie, staan de humane artsen op het standpunt dat
zoönoses slechts een onderdeel vormen van het totale pakket aan infectieziekten waar ze mee te
maken hebben. Waar deze infecties dan vandaan komen blijkt voor hen niet heel relevant. De
veterinairen vinden ook dat mensen zich bewust moeten worden van de gevaren die mensen
omringen. De bezoedeling van onze directe leefomgeving moet wel invloed hebben op de
volksgezondheid. Veterinairen zien het daarom als hun taak om voorlichting te geven.
Over de gevaren van bijvoorbeeld influenza zijn beide kampen het wel eens, waarbij het grootste
probleem van influenza is dat er steeds nieuwe varianten opduiken.
Als we kijken naar pluimvee is er echter weer een gebrek aan overeenstemming. Ook artsen zien de
problemen met salmonella en campylobacter wel, alleen zij vinden dat als iedereen zijn handen wast
en het vlees normaal bereidt er niets aan de hand is. De humane behandelaar kijkt dus puur naar de
beheersbaarheid van een probleem. De veterinaire zijde maakt zich zorgen dat een klein probleem
wordt opgeblazen en zo de aandacht van een werkelijk probleem afleidt. Op basis van onze
wetgeving hebben humane artsen gelijk zich niet zoveel zorgen te maken om pluimvee en vee in ons
land. De veterinairen echter, vinden dat deze wetten te rigide zijn. Er wordt nog steeds gescreend op
zaken die allang niet meer voorkomen, en zo overbodig werk opleveren dat beter aan andere zaken
besteed zou kunnen worden. Een continue opvoeding in relatie tot zoönosen is van belang. Deze taak
is niet eenvoudig, want boeren luisteren niet zo makkelijk. Pas als er certificeringsystemen zijn
luisteren ze wel.
Humane artsen stellen niet zozeer de vraag of iets te bestrijden is, maar of dit ook wel nodig is. De
vraag is echter als er zich een probleem voordoet, weet de huisarts dan wel hoe te handelen?De
keuze voor nascholing wordt niet dwingend aan huisartsen opgelegd. Dierenarts ook niet veel beter,
maar in het nieuwe curriculum wel beter dan vroeger. In de geneeskunde zouden ze hetzelfde
moeten doen. Een laatste probleem is dat de huidige hoogleraren infectieziekten zich veel te veel
bezig houden met één organisme en niet breed zijn opgeleid.
Artikel WC1.1: influenza
Veterinaire volksgezondheid ligt tussen diergeneeskunde en geneeskunde in. Influenza is een
belangrijke in dit verhaal. Het steeds veranderende karakter en de aerogene verspreiding maakt het
een gevaarlijk agens. Deze veranderingen komen door mutaties en menginfecties bij één en dezelfde
gastheer. Internationale operaties zijn hierdoor voortdurend waakzaam, zoals WHO, FAO en OIE. In
Nederland hebben we het nationale influenza referentiecentrum van de Erasmus in Rotterdam.
De bronnen van de mutaties liggen met name in armoedelanden, waar mens en dier dicht op elkaar
gehuisvest zijn en er nog huisslachterijen plaatsvinden.
4