klik hier - Raad van Kerken in Nederland

De tweede vraag is: wat gaat de Wereldraad van Kerken doen op weg
van Kingston naar Busan?
Een belangrijk uitspraak in de slotverklaring is die over de
„Responsibilty to Protect‟. De uiteindelijke verklaring stelt:
„In dit licht worstelen we met het concept van de verantwoordelijkheid
om te beschermen (Responsibility to Protect, R2P) en het mogelijke
misbruik daarvan. We dringen er bij de Wereldraad en daarmee
verbonden organisaties op aan hun positie ten aanzien hiervan te
verduidelijken.‟
In een eerder stadium omarmde de Wereldraad de VN–Resolutie
inzake R2P, ook al was duidelijk dat bij interventies dodelijk geweld
ingezet zou kunnen worden. Kingston vraagt de Wereldraad om dit te
heroverwegen. Zouden de kerken – in het licht van Kingston - niet hun
beleid moeten bijstellen en zich verbinden aan geweldloze conflictvoorkoming
en –beheersing door de internationale gemeenschap? Het
voorbeeld van de Christian Peacemaker Teams (CPT) en Peace
Brigades International (PBI) zou ze daarbij kunnen helpen. Kerken
zouden zich meer kunnen inzetten door geweldloos te interveniëren in
conflictsituaties. Zoals de oecumenische vredesorganisatie Church and
Peace het zegt in een verklaring waarin de inzet van dodelijk geweld bij
Responsibility to Protect werd verworpen: „Wij nodigen u uit om –
samen met ons - de verleiding te weerstaan om de inzet van dodelijke
wapens als laatste middel te rechtvaardigen‟. De Wereldraad zou de
Verenigde Naties hierop kritisch kunnen bevragen. Voorstanders van
de VN-resolutie over R2P benadrukten destijds de niet-militaire
aspecten ervan en hielden vol dat de inzet van dodelijk geweld een
zeldzaamheid zou zijn. Maar in Libië zagen we hoe het concept
misbruikt kan worden: onder het mom van het beschermen van
bedreigde burgers werden energievoorziening en oliebelangen van
westerse mogendheden veiliggesteld en een verandering van regime
bewerkstelligd! R2P werd als het ware door de NAVO geannexeerd.
75