klik hier - Raad van Kerken in Nederland

Tijdens de vredesweek deed onze school mee aan een actie van de
vredesgroep Geweldloos samenleven. De kinderen hadden tekeningen
gemaakt voor een tentoonstelling in het gemeentehuis. De tekeningen
waren een afspiegeling van wat zij onder vrede verstaan: geen ruzie,
ook niet op het voetbalveld, samen spelen, samen delen. Er zitten veel
leerlingen op school die uit landen komen waar ooit oorlog was. Voor
hen gold ook: geen bommen. Kinderen blijven altijd dicht bij hun eigen
belevingswereld en kunnen daardoor goed leren hoe met vrienden om
te gaan. Natuurlijk kun je niet van iedereen evenveel houden maar je
kunt wel respect hebben voor een ander. Ook als leerkracht kom je
ouders tegen die anders denken dan jij. Het gaat dan om de kracht om
wederzijds respect te tonen.
Ik had eens een leerling in de klas van wie de vader beroepsmilitair
was. Met mijn achtergrond vond ik dit erg moeilijk. Toen ik had
uitgelegd waarom ik geen oorlogsspeelgoed in de klas wilde (de
kinderen werden er heel agressief van) was het geen probleem meer.
Ik veroordeelde het werk van deze vader niet, maar dacht er duidelijk
anders over. Met elkaar in gesprek gaan is dan belangrijk. Misschien is
het een utopie om te proberen de leerlingen iets mee te geven voor
een betere samenleving, maar ik blijf er in geloven. Ooit zullen ze het
begrijpen.
Vrede voor mij is een veelomvattend begrip. Met Kerst heeft iedereen
het weer over vrede, maar je moet het hele jaar „kerst vieren‟ om vrede
te bewerkstelligen. Samen met mijn eerste kleindochter wandelen is
voor mij ook vrede. Omgaan met mensen en proberen positief in het
leven te staan is ook vrede.
Mijn opdracht in deze wereld is: er zijn voor een ander. Zo kan ik een
steentje bijdragen aan vrede met een blij en opgewekt hart. Wanneer ik
voorga in een dienst, probeer ik dat te laten horen. Niet indutten of
zeggen: het is altijd zo geweest. Maar actie voeren, opstaan en
60