klik hier - Raad van Kerken in Nederland

overtuigt ons ervan dat de voortdurende bezetting beide volkeren
schade toebrengt. Wij hernieuwen onze solidariteit met de bevolking
van verdeelde landen, zoals het Koreaanse schiereiland en Cyprus en
met mensen die verlangen naar vrede en het beëindigen van lijden in
landen als Colombia, Irak, Afghanistan en het Grote Meren gebied in
Afrika.
We zijn ons ervan bewust dat christenen vaak medeschuldig waren
aan systemen van geweld, aan onrecht, militarisme, racisme, kastenstelsels,
onverdraagzaamheid en discriminatie. Wij vragen God ons
onze zonden te vergeven en ons te bekeren tot bewerkers van
gerechtigheid en voorvechters van rechtvaardige vrede. We dringen er
bij regeringen en anderen op aan niet langer religie als voorwendsel te
gebruiken om geweld te rechtvaardigen.
Samen met partners van andere geloofsovertuigingen hebben we
erkend dat vrede een kernwaarde is in alle religies, en dat de belofte
van vrede alle mensen betreft, ongeacht hun tradities.
We zijn één in ons streven dat oorlog illegaal wordt. In onze strijd voor
vrede op aarde worden we geconfronteerd met onze uiteenlopende
contexten en geschiedenissen. We beseffen dat kerken en religies die
onderling verschillen, met uiteenlopende visies op de weg naar vrede
komen. Voor sommigen van ons ligt het beginpunt in de persoonlijke
bekering en moraal, de aanvaarding van Gods vrede in ons hart als
grondslag voor vredesopbouw in de familie, in de gemeenschap, de
economie, de aarde als geheel en de volkerenwereld. Anderen
beklemtonen de noodzaak zich in de eerste plaats te concentreren op
wederzijdse ondersteuning en terechtwijzing binnen het lichaam van
Christus om vrede te bewerken. Sommigen roepen de kerken op zich
te verbinden met brede sociale bewegingen en zich publiekelijk uit te
spreken. Elk van deze benaderingen is waardevol; zij sluiten elkaar niet
43