klik hier - Raad van Kerken in Nederland

conflictsituaties beschouwen als een teken van ernstig falen én als een
nieuw obstakel op de weg van rechtvaardige vrede.
23. We erkennen het gezag van de Verenigde Naties om
overeenkomstig het internationaal recht op bedreigingen van de
wereldvrede te reageren naar de geest en de letter van het VN-
Handvest, met inbegrip van het gebruik van militair geweld – binnen de
grenzen van internationaal recht –. Toch voelen we ons als christenen
verplicht verder te gaan door iedere theologische of andere
rechtvaardiging van het gebruik van militaire macht te betwisten en het
vertrouwen op het concept van een „rechtvaardige oorlog‟ en het
traditionele gebruik daarvan te beschouwen als verouderd.
24. Wij erkennen dat er een moreel dilemma in deze verklaring schuilt.
Het dilemma wordt gedeeltelijk opgelost door de criteria uit de leer van
de rechtvaardige oorlog nog wel als raamwerk te gebruiken voor een
leer van het rechtmatig gebruik van (gewapend) geweld. Die leer zou
bijvoorbeeld de tussenkomst door een politiemacht toestaan, zou het
ontstaan kunnen bevorderen van een nieuwe norm in het internationale
recht inzake de „verantwoordelijkheid te beschermen‟ (Responsibility to
Protect, R2P) en zou het ontwikkelen van instrumenten voor
vredesopbouw in het VN-Handvest kunnen stimuleren. Gewetensbezwaren
tegen militaire dienst moeten worden erkend als
mensenrecht. Wat strijdig is met vrede en internationaal recht moet
categorisch en definitief worden verworpen, te beginnen met het bezit
van massavernietigingswapens. Om samen te kunnen leven wordt van
ons gevraagd dat we elkaar vinden in ideeën, actie en wetgeving om
vredestichten en vredesopbouw mogelijk te maken. Als christenen
verplichten wij ons tot een „getransformeerd ethisch discours‟ dat de
gemeenschap helpt bij de praktijk van geweldloze conflicttransformatie
en bij het scheppen van voorwaarden voor vrede.
20