klik hier - Raad van Kerken in Nederland

houden rechtvaardigingen te zoeken voor wat we gedaan hebben. We
leren ons te oefenen in het in de praktijk brengen van gerechtigheid.
Dat betekent ook dat we onze schuld belijden, vergeving schenken en
ontvangen en leren ons met elkaar te verzoenen.
14. De zonden van geweld en oorlog verdelen gemeenschappen
diepgaand. Zij die hun tegenstanders stereotypeerden en demoniseerden
zullen lange tijd steun en begeleiding nodig hebben om hun
eigen gedrag te doorzien en geheeld te worden. Verzoening met de
vijand en herstel van gebroken verhoudingen vragen veel tijd, maar zijn
wel noodzakelijk. In een proces van verzoening zijn er niet langer
machtigen en machtelozen, meerder- en minderwaardigen, hoog en
laag. Zowel slachtoffers als daders worden getransformeerd.
15. Vredesverdragen zijn vaak kwetsbaar, tijdelijk en ontoereikend.
Ook plekken waar de vrede is uitgeroepen kunnen nog steeds vervuld
zijn van haat. Het herstel van de schade die oorlog en geweld
veroorzaakten, kan langer duren dan het conflict dat tot die schade
leidde. Maar wat er gaandeweg aan vrede gerealiseerd wordt, hoe
onvolmaakt ook, is een belofte van grotere dingen die komen zullen.
16. Wij reizen samen. De kerk die verdeeld is over vrede en kerken die
verscheurd worden door conflict zijn niet erg geloofwaardig als
getuigen van en werkers van vrede. De kracht van de kerken om te
werken aan en te getuigen van vrede is ervan afhankelijk of ze,
ondanks verschillen in etnische en nationale identiteit en zelfs in leer en
kerkorde, de dienst van de vrede als een gemeenschappelijk doel
ontdekken.
17. Wij reizen als een gemeenschap met een gezamenlijke theorie en
praktijk van vrede waarvan het vergeven en liefhebben van vijanden,
actieve geweldloosheid en respect voor anderen, vriendelijkheid en
barmhartigheid deel uitmaken. Wij willen ons inzetten om te leven in
17