klik hier - Raad van Kerken in Nederland

6. En toch brengen sommige bijbelteksten geweld in verband met de
wil van God. Op grond van die teksten legitimeerden leden van onze
christelijke familie het gebruik van geweld door henzelf en door
anderen – en doen dat nog steeds. Wij kunnen die teksten niet langer
lezen zonder te wijzen op het falen van de mens om te antwoorden op
de oproep van God vrede te stichten. We moeten teksten die spreken
van geweld, haat en vooroordeel of zelfs oproepen om een ander volk
te vernietigen door de toorn van God, kritisch ondervragen. We moeten
bereid zijn ons door die teksten te laten onderrichten waar onze doelen,
onze plannen, onze vijandigheden, emoties en gewoonten, ónze
verlangens weerspiegelen in plaats van die van God.
7. Laat de Kerk aan het woord komen
Als het Lichaam van Christus is de kerk geroepen een plaats van
vredestichten te zijn. Op veel manieren, in het bijzonder bij het vieren
van het avondmaal, laten onze liturgische tradities zien hoe de vrede
van God ons oproept vrede te delen met elkaar en met de wereld. Maar
al te vaak slagen kerken er niet in uit die oproep te leven. Onze
verdeeldheid, die op allerlei manieren de geloofwaardigheid van de
kerken met betrekking tot de vrede ondermijnt, vraagt van ons een
voortdurende bekering van harten en hoofden. Alleen wanneer ze
gegrondvest zijn in de vrede van God kunnen geloofsgemeenschappen
‘instrumenten van verzoening, vrede en gerechtigheid zijn in huizen,
kerken en samenlevingen, alsmede in politieke, sociale en
economische structuren op mondiaal niveau’ (Wereldraad van Kerken,
Assemblee 1998).
De kerk die deze vrede verkondigt en daaruit leeft, is wat Jezus noemt:
een stad op een berg die alle mensen kunnen zien (Mattheüs 5:14).
Gelovigen die de dienst van de verzoening die God hen in Christus
toevertrouwt, in de praktijk brengen, laten ook buiten de kerken zien
wat God in de wereld doet (zie 2 Corinthiërs 5:18).
14