PORSELEIN OM MEE TE SPELEN - Museum Volkenkunde
PORSELEIN OM MEE TE SPELEN - Museum Volkenkunde
PORSELEIN OM MEE TE SPELEN - Museum Volkenkunde
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Erfelijke passie<br />
<strong>PORSELEIN</strong> <strong>OM</strong> <strong>MEE</strong> <strong>TE</strong> <strong>SPELEN</strong>. PAUL VAN DONGEN ©<br />
Digitale publicaties van het Rijksmuseum voor <strong>Volkenkunde</strong><br />
Het aantal Chinese migranten nam in de 18 e en 19 e eeuw fors toe. Daarmee deed een<br />
bijzonder verschijnsel uit het Chinese leven zijn intrede in Thailand. Chinezen zijn berucht<br />
om hun voorliefde en buitensporige passie voor gokken en kansspelen. 41 In de hoogtijdagen<br />
van Ayutthaya verrezen al gokhuizen in Thailand en kregen ze vergunningen van de<br />
regering, die hieraan overigens rijkelijk verdiende. 42<br />
Zowel de gokbazen als de meerderheid van de bezoekers waren Chinezen. De beruchte<br />
Chinese passie voor gokken werd in het nieuwe land blijkbaar overgenomen door de Thaise<br />
bevolking die ook een besmettelijke aanleg voor gokkoorts had. Bezoekers aan het 19 e -<br />
eeuwse Thailand merkten steeds op dat de lucratieve gokhuizen in Bangkok ook enthousiast<br />
bezocht werden door grote, of in ieder geval aanzienlijke, aantallen opgewonden Thaise<br />
gokkers. Dit wordt bevestigd door de vele aantekeningen en waardeaanduidingen in het Thai<br />
op de speelpenningen die in dergelijke gokgelegenheden gebruikt werden.<br />
De speelhuizen<br />
Gokhuizen als instellingen met een vergunning bestonden in Siam sinds de Ayutthayaperiode.<br />
Chinese speelpachters exploiteerden zo’n gokhuis en betaalden hiervoor belasting<br />
aan de regering. Het hoofd van de gelegenheid (hong) droeg de officiële rang van Khun (=<br />
een hoffunctionaris van lagere rang), en werd vereerd met de volledige titel van Khun<br />
Phatthanasombat (= functionaris belast met de Winstgevendheid van Vermogen). Ze<br />
hadden elk een vergunning om speelpenningen uit te geven voor gebruik in de respectieve<br />
gelegenheden op strikte voorwaarde ze op verzoek in te wisselen voor contant geld. Tot hun<br />
taken behoorden ook het handhaven van de orde en het oplossen van problemen met<br />
betrekking tot vervalsingen van wettelijk geld en speelpenningen. Net als in het 19 e -eeuwse<br />
China mochten de gokhuizen in Siam alleen open zijn in de periode rond nieuwjaar. 43 De<br />
werkelijkheid kan anders zijn geweest, want het viel bezoekers aan het 19 e -eeuwse Bangkok<br />
op dat veel gokhuizen het hele jaar geopend waren. 44<br />
De Chinese Khun Phatthanasombat hield niet alleen toezicht op gokactiviteiten, maar ook op<br />
de verkoop van drank, 45 en duidelijk ook op andere vormen van recreatie voor mensen met<br />
vrije tijd en geld. Deze luxe en kostbare vrijetijdsbesteding vond waarschijnlijk niet plaats in<br />
de gewone gokhuizen, die door bezoekers aan het Bangkok van de 19 e eeuw vaak werden<br />
beschreven als de holen voor het uitschot van de maatschappij. De Chinese Khun<br />
Phatthanasombat van grote speelgelegenheden waren meestal rijke en invloedrijke bankiers<br />
die controle hadden over uiteenlopende transacties en natuurlijk het vertrouwen, maar niet<br />
altijd het respect, genoten van de regering, de klanten en de bevolking in het algemeen.<br />
Favoriete kansspelen<br />
De meest favoriete kansspelen die in de gokhuizen van Bangkok werden gespeeld zijn<br />
volgens Haas (opgetekend in 1879) en in de herinnering van de hedendaagse Thai, onder<br />
meer de in Archdeacon Gray’s boek over China genoemde ching-tow, nim, fan en kok en het<br />
in andere publicaties genoemde fan-tan. 46 Ze zijn in Siam algemeen bekend onder lokale<br />
namen als thua (= bonenspel) en po. 47<br />
Het voornaamste onderdeel voor zo’n spel is een plat vierkant bord, aan de vier zijden<br />
gemarkeerd met de cijfers 1, 2, 3 en 4. De spelleider legt er een paar handjes kauri-schelpen<br />
of harde bonen op, die hij met een kom bedekt. De spelers gokken op het aantal schelpen of<br />
bonen dat overblijft nadat de hoop door vier is gedeeld. Zij leggen hun inzet aan de kant van<br />
het bord met het aantal waarop ze wedden (1, 2, 3 of 4). Als iedereen gewed heeft, wordt de<br />
kom opgetild en haalt de spelleider met een stokje steeds vier eenheden tegelijk weg, tot er<br />
vier of minder overblijven. Als vier eenheden overblijven is het winnende nummer vier,<br />
enzovoorts. De spelleider houdt 25 procent van inzet van elke winnaar, betaalt de winnaar<br />
vijfmaal zijn resterende inzet en veegt de verloren inzetten van het bord met een dunne<br />
bamboe hark.<br />
14