Download presentatie M. Mori - Vereniging voor Klinische ...

tussen management en werkvloer
Toelichting;
We dachten steeds, nou dan hebben we dat gehad en dan kunnen we beginnen, maar dan
kwam er weer een bezuinig overheen. Op een gegeven moment geloof je het niet meer, of is de
rek eruit.
We moeten veranderen dat is duidelijk, maar er zijn natuurlijk altijd mensen die dat niet willen
en proberen alles vast te houden zoals het was. Of in ieder geval een klein beetje ( ik geloof dat
ik er wel zo eentje ben)
Het is moeilijk werken als je niet zeker bent van je baan, of dat je weet dat er zoveel formatie
weg moet maar dat maanden niet duidelijk is hoe dat er dan uit gaat zien. Omdat van alles
mogelijk is en elk sociaal plan gevolgd kan worden. Wat vind je er eigenlijk zelf van, welke
therapie kan er van af, as ze maar niet aan mijn toko gaan komen. Zo ontstaat er rivaliteit
tussen afdelingen collega’s..erg naar en zeker niet productief gezond!
Er is een kloof ontstaan tussen het management en de werkvloer. Het is natuurlijk geen leuke
klus om uit te voeren, hoe het dan wel zou moeten weet ik ook niet. Wel eerlijk communiceren
en soms knopen doorhaken. Soms heb ik het gevoel dat het maar uitgesteld wordt of vermeden
om de echte knopen door te hakken, hoe pijnlijk dan ook, of eerlijk te zijn over wat er nu echt
speelt.
Hoe zien de plannen voor de toekomst van de Enk en het centrum eruit;
We zijn er nog lang niet, maar hebben wel een aantal voornemens;
Meer samenwerken met andere afdelingen uit ons eigen centrum. Een voordeur voor intakes.
De behandeling korter maken zowel in tijd van 4 naar 3 dagen en van 12 naar 9 maanden. Een
eigen vervolgbehandeling traject gezamenlijk met de andere afdelingen, Dus meer samen wat
nu allemaal nog gescheiden is.
Een dag modules van de 4 dagen, die zeer divers zijn en door allerlei verschillende disciplines
worden ingevuld.
Die modules kunnen door allerlei verschillende cliënten uit verschillende afdelingen gevolgd
worden.
Met deze voor beelden wil ik niet zeggen dat alles moet blijven zoals het is, ik weet dat dit niet
kan en dat het niet goed is.
Wel vind ik het moeilijk dat er keuzes gemaakt worden die mi grote consequenties hebben voor
de cohesieve krachten in de bestaande behandelteams. Want zoals ik aan het begin van mijn
lezing noemde hebben we taak, sociale en normatieve cohesie nodig om goed te kunnen
functioneren.
Waarschijnlijk kun je cohesie niet wegbezuinigen maar is het belangrijk dat je samen zoekt naar
manieren hoe je dit kunt behouden.