Eindfase, v2 - Hendrica Maria Heijungs en haar vader Henrich ...

Eindnoten H 4 4-41
Croll groeide op in het milieu van de kleine burgerij. Aan zijn jeugdvriend Joan Nieuwenhuis vertelde hij eens hoe hij
in de Sociaal-Democratische Bond (SDB) verzeild was geraakt. Dat gebeurde niet uit sympathie voor de arbeiders
maar uit haat tegen zijn chefs en 'de adellijke stinkerds', die bij bevordering werden voorgetrokken. In 1870 werd Croll
op dertienjarige leeftijd wees en kwam terecht in Harlingen, waar F. Domela Nieuwenhuis toen predikant was. Croll
moest er meemaken dat tussen twee ooms onderhandeld werd over de vraag bij wie hij en zijn jongere broertje in
huis werden genomen. De een bood geld aan, de andere was bereid de opvoeding van de jongens op zich te nemen.
(...) De laatste jaren van zijn leven leidde Croll een teruggetrokken bestaan. Hij vond van zichzelf dat hij zich moeilijk
aan mensen kon hechten, wat hij verklaarde uit het feit dat hij een liefdeloze opvoeding had genoten. Hij was somber
en pessimistisch geworden. Zijn gezondheid begon hem parten te spelen en op 8 juni 1895 werden zijn hartklachten
hem fataal. Hij stierf in Bussum, waar een bevriend echtpaar hem al enkele maanden verzorgde. Recht voor Allen
herdacht hem in enkele regels en roemde zijn welversneden pen maar schreef ook: 'Voor de arbeidersbeweging was
hij de laatste jaren zijns levens dood'. De Koo schreef in De Amsterdammer dat Croll bijzonder scherpzinnig, zeer
bekwaam en uiterst werkzaam was geweest.
76 BS Amsterdam 1861, geboorten, register 4, akte 136, Jan Croll is geboren 22 juni 1861.
77 Opregte Haarlemsche Courant 26 februari 1828.
78 Algemeen Handelsblad 5 juli 1860.
79 Algemeen Handelsblad 15 november 1843. “Dat men volstrekt geene behoefte heeft aan een gemeentehuis. Het voor
meerdere jaren met goedvinden der bevoegde authoriteit gebouwd perceel, is voldoende en de daardoor in der tijd
vastgestelde huur, wordt alsnog aan den eigenaar, en niet aan den burgemeester, uitbetaald, terwijl de huwelijken
worden voltrokken in het Regthuis, op de vroegere regtkamer van schout en schepenen, welke daartoe alsmede
genoegzaam wordt geoordeeld, en waaruit, althans voor zoverre men kan nagaan, nimmer eenige wezentlijke
stoornis ontstaan is. De ingezetenen van Sloten, in de laatste jaren, door zoo vele rampen getroffen, behoeven
inderdaad niet verder bezwaard te worden, met den opbouw of aankoop van gebouwen, waaraan hoegenaamd
geene behoefte bestaat”.
80 Algemeen Handelsblad 13 oktober 1843. Er verschijnt een ingezonden stuk waarin ene O.O.W.W. het functioneren
van burgemeester Schuijt aan de kaak stelt. Hij zou vriendjespolitiek bedrijven, te veel tijd besteden aan zijn bijbaan
als afslager bij publieke veilingen, zijn taken als secretaris der gemeente verwaarlozen, zijn kantoortje van 3 bij 6
meter voor veel geld verhuren aan de gemeente, huwelijks plechtigheden onteren in het Rechthuis door bijluiden van
ruziënde biljardspelers en tot slot de branspuit laten oefenen op zondag!
81 Cornelis Johannes Stork (geboren Amsterdam 22 januari 1817, register 1, folio 59v.), z.v. Cornelis Johannes Stork en
Dina Lint (de Sloterdijkse vroedvrouw), is getrouwd met Engelina Margaretha Christina Brandt. Zij trouwen in Sloten
op 4 augustus 1853.
82 BS Sloten 1855, geboorten, akte 93. Geboren Dina Stork op adres Sloterdijk 201!
83 BS Sloten 1861, geboorten, akte 74. Geboren Hendrik Marten Stork op adres Sloterdijk 116.
84 Algemeen Handelsblad, 6 november 1833.
85 BS Nieuwer-Amstel 1834, huwelijken, akte 11.
86 Koninklijke Bibliotheek, Iets over de schutterlijke of militaire loopbaan van Pieter van Coursel, voormalig kapitein,
thans rijksschatter.
87 Geboren Bouchate (Boekhout) 10 februari 1802.
88 BS Amsterdam 1881, overlijdens, register 3, folio 178v., overleden 16 mei 1881.
89 De loodwitindustrie moest het werk wel aantrekkelijk maken door hoge lonen en huisvesting. De industrie werd
geweerd uit volle steden zoals Amsterdam. Ze stond immers bekend om haar ongezonde werkomstandigheden,
stank en lawaai. Van de overlast kon de omgeving ruimschoots meegenieten: het stof van loodoxides, een omzettingsproces
in sterke azijn, het broeien der zetkroezen in paardenmest en het afkloppen van loodwit. Het schoonspoelen
der zetkroezen zal wel gebeurd zijn in de trekvaart. Onder druk van buitenlandse concurrentie wordt de fabriek in
1844 stilgelegd en te koop aangeboden. Afbraak volgt in 1847.
90 Opregte Haarlemsche Courant 11 februari 1811.
91 In 1836 organiseerde burgemeester Hanenberg een inzameling voor de slachtoffers van een watersnood in Osdorp,
Sloterdijk en Sloten. Huizen, dieren en oogst gingen verloren. Schuijt was als ambtenaar een der organisatoren. Zie
o.m. de Opregte Haarlemsche Courant van 6 december 1836.
92 SAA, toegang 190, inv. 629, blz. 223 e.v. (notulen 9 maart 1858).
93 De letters WS staan voor ‘Werkelijke Schuld’, synoniem voor een obligatie in de Grootboeklening der Nationale
Schuld. De geschiedenis van de grootboeken van de nationale schuld gaat terug naar 1815. Nadat koning Willem I in
1813 een lege staatskas en een grote, uit allerlei leningen bestaande staatschuld aantrof, werd tot de uitgifte van een
2½% grootboeklening besloten. Deze vorm van eeuwigdurende schuld werd naar Frans voorbeeld ingericht. Daar de
staatskas naar verwachting niet snel zou verbeteren werd een Werkelijke Schuld en een Uitgestelde Schuld in het
leven geroepen. De Werkelijke Schuld werd ingeschreven in het grootboek en houders ontvingen, ongeacht de
afgesproken rente en looptijd van de oorspronkelijke lening, vanaf dan 2½% rente, halfjaarlijks uit te keren. Vanaf
2010 werd de grootboeklening niet meer gecontinueerd.
94 Nieuwe Rotterdamsche Courant, 16 mei 1865.
95 BS Amsterdam 1864, overlijdens, register 3 folio 35, overleden 19 april 1864 op het adres Zeedijk 31.
96 George Wilhelm Stemler, predikant bij de Hersteld Evangelisch-Lutherse gemeente te Amsterdam 1850-1875, kwam
van Hoorn.
97 Willem Hendrik Suringar was een Friese filantroop.Hij droomde er van predikant te worden. Omdat hij zijn vader, die
een eigen zaak had, moest gaan helpen, heeft hij zijn studie moeten beëindigen. Toch probeerde hij wat te doen aan
geestelijke verzorging. Hij bezocht regelmatig gevangenen en probeerde hen zedenkundige steun en onderricht te
geven. Hij wilde iets doen voor gevangenen, in het bijzonder voor de jeugd. Hij richtte samen met twee anderen,
Nierstrazz en Warnsinck, het Genootschap tot Zedelijke Verbetering der Gevangenen op.
Hij was tevens oprichter van de Nederlandsche Mettray in 1851, een protestants opvoedingstehuis voor niet-criminele
jongeren met gedragsproblemen. Het werd als landbouwkolonie opgebouwd op het landgoed Rijsselt in Eefde bij
Zutphen naar een gelijkaardig voorbeeld in het Franse Mettray.