Eindfase, v2 - Hendrica Maria Heijungs en haar vader Henrich ...

More documents

Recommendations

Info

4-18 Eindfase Sloterdijk Persoonlijk dossier 332 van Hendrica Maria Heijungs. persoonlijke gegevens acceptatie in weeshuis. gegevens van de ouders haar kapitaal latere inkomsten geloofsbelijdenis ontslag als wees geen 2 de uitzet finale afrekening aankoop obligatie ƒ 2.200 aankoop obligatie ƒ 500 opzending Asyl Steenbeek toezending ‘enig geld’ toestemming tot huwelijk afgifte laatste goederen
Eindfase Sloterdijk 4-19 Een vertelling: Familie uitjes Hendrica en Rudolph missen hun moeder en moeten erg wennen aan het dagritme van het weeshuis. Hendrica worstelt met haar puberteit. Zondag is in veel opzichten een feestdag. De kerkgang is een gezellig uitje met leeftijdgenoten. Riek (want zo wordt ze genoemd) draagt haar zondagse bovenkleed en de zondagse muts. De haarspelden heeft ze dan een beetje guitig scheef aan het haar geschoven. Dat doen alle meisjes van haar leeftijd als teken dat ze toch iets zelfstandiger zijn dan de kleintjes. De binnenmoeder laat het oogluikend toe: als het maar niet gekker wordt. Riek kan zo genieten van de prachtige verhalen die de dominee zo beeldend kan vertellen. Zijn heldere gedragen stem schalt door de kerkzaal en iedereen is muisstil. Nazomer 1858 Na de dienst haalt ze een permissieloodje, Rudolph ook. Bij de deur wachten ze op broer Hendrik. Hendrik is twee jaar geleden met Aagje getrouwd en ze hebben een kindje. Samen gaan ze een eindje rijden in de vigilante met Neptunes, een rijtuig en paard dat ze mogen lenen van halfbroer Johannes. Hendrik heeft beloofd dat Riek en Rudolph vandaag mee mogen, dan maken ze er een plezierige dag van. Door het nazomerzonnetje verkeert heel Amsterdam in opperbeste stemming. Stelletjes flaneren over de Haarlemmerstraat richting Willemspoort, bekijken de etalages en laten zich zien. Op het Haarlemmerplein bieden talloze koetsiers een rijtuig aan om de polder in te gaan. Riek is de eerste die Hendrik en Aagje ziet. Ze zwaait met haar armen in de lucht. Aagje ziet ze ook en zwaait als herkenning terwijl ze het kind stevig tegen zich aangedrukt houdt. Hendrik zit stoer aan de teugels en Neptunes is glanzend geroskamd met fraaie pluimen op zijn tuig. Hendrik draagt een nieuwe strohoed en Aagje heeft van die moderne pijpenkrullen en een modische hoed. Behendig wordt het rijtuig bij de deur gelaveerd. Riek en Rudolph snellen opgewonden toe en vliegensvlug klauteren de kinderen achterin onder de kap. De vigilante is nu echt vol. En weg zijn ze, richting Sloterdijk. Op de Haarlemmerweg is het druk. Het is er een komen en gaan van dagjesmensen. Daarom maant Hendrik het paard tot rust. In de verte zien ze de rookpluimen van de stoomtrein en ook die heeft er plezier in, naar het fluiten te oordelen. Voor het tolhek slaan ze links af en rijden de polder in. Op de Ringsloterdijk is het uitkijken. Ze komen van alles tegen. Dagjesmensen met de koets, wandelaars met hun gezin, kinderen met grote hoepels, dienstbodes met kinderwagens en waaghalzen op een loopfiets. De mensen nemen de dijk breed in beslag. Als het kan gaat Neptunis in galop. De tuigbelletjes rinkelen vrolijk en Riek moet haar muts goed vasthouden. Ze geniet van de frisse polderwind. Na het rondje Slotermeer wordt weer de weg naar Sloterdijk genomen. Meteen over de brug, bij het Rechthuis, stappen ze uit. Riek kan haar ogen niet van Hendrik en Aagje af houden. Ze zijn samen zo lacherig. Af en toe raken zij elkaar aan. Hendrik is zo mannelijk, Aagje bloost zo vaak en slaat haar ogen neer terwijl ze lacht. Is dit nou verliefdheid waarover zij de oudere meisjes wel eens hoort gniffelen. Riek vindt het raar en spannend tegelijk. Verder houdt ze zich maar bezig met het nichtje, die wordt al zo bewegelijk en brabbelt leuke woordjes Eerst maar een frisse limonade in de tuin achter het Rechthuis. Hendrik tracteert. Dan huurt hij een roeiboot. Galant helpt hij iedereen in de boot. Aagje blijft met het kind aan de kant. Zij slaken gilletjes van geveinsde schrik als de boot heen en weer wiebelt maar Hendrik stelt ze gerust: “uw kapitein zal u veilig overvaren”, verklaart hij plechtig. Hendrik en Rudolph aan de riemen. Riek geniet van al die verwennerij. De sleur van het weeshuis wordt afgewisseld met uitjes. Af en toe neemt een tante hen in huis. Dan spelen zij met de neefjes en nichten, maar Hendrica wordt gaandeweg te groot voor hoepelen, het poppenhuis en blindemannetje. Johannes vertelt op een zondag dat Angenent een tijd geleden is overleden (24 september 1858). Riek schrikt op maar is verder weinig aangedaan. Het was een aardige man voor haar moeder, hij deed zijn best maar de kinderen vond hij toch een beetje lastig. Na het overlijden van moeder raakte het contact op de achtergrond. Alleen Johannes sprak hem nog wel eens. Winter 1858 En zo verglijden de dagen. In de winter worden de uitjes wat minder. Het weer wordt slechter, sneeuw belemmert de rijtuigen en buiten valt er weinig te beleven. Hendrica kan in haar dromen de geuren van vader en moeder ruiken. Ze droomt over de wandelingen hand in hand met vader over de Spaarndammerdijk. Ze mist de eeltige handen die zo liefdevol door haar lokken konden strijken. Die stoppelbaard als ze hem zoende; ruw en toch zó aangenaam omdat het vader was. Ze mist de aanraking van haar moeder, het ritueel van het haren borstelen, praten over het nieuwe kindje dat op komst is. Ze droomt over thuis en idealiseert hoe het geweest had kunnen zijn. Ze voelt zich eenzaam, ellendig en wordt melancholiek. Dan huilt ze en is er niemand die haar troost. Zo zou het gebeurd kunnen zijn! Opnieuw een overlijden Rudolph Janssen Heijungs, het jongeren broertje waarmee Hendrica in het weeshuis zit, heeft een zwakke gezondheid. De regenten menen er goed aan te doen hem enkele maanden buiten het weeshuis te laten aansterken. Er wordt overlegd met Johannes A. Heijungs en deze geeft aan dat hij Rudolph deze zomer graag een paar maanden te logeren kan hebben. Dan is hij er even uit en kan een beetje meehelpen op de boerderij. Het heeft niet mogen baten. Op 12 oktober 1859 overlijdt Rudolph. De notulen van het bestuur: “De voorzitter rapporteert het overlijden (...) van de wees Rudolph Jansen Heijungs op de 13 de dezer in de ouderdom van bijna 15 jaren (...). 67 Het wordt de voorzitter vergeven dat hij er een dag naast zit. Rudolph’s overlijden wordt bij de burgerlijke stand aangegeven door twee oudere mannen: Jan Fredrik Briel, 73 jaar, wonend in het Luthers wees-
Page 1 and 2: 4 Eindfase Sloterdijk Gebeurtenisse
Page 3 and 4: Eindfase Sloterdijk 4-3 De Amsterda
Page 5 and 6: Eindfase Sloterdijk 4-5 te kunnen k
Page 7 and 8: Eindfase Sloterdijk 4-7 Fotocollage
Page 9 and 10: Eindfase Sloterdijk 4-9 Dubbelhuis
Page 11 and 12: Eindfase Sloterdijk 4-11 De Herstel
Page 13 and 14: Eindfase Sloterdijk 4-13 Gezondheid
Page 15 and 16: Eindfase Sloterdijk 4-15 tina Maria
Page 17: Eindfase Sloterdijk 4-17 Een punt v
Page 21 and 22: Eindfase Sloterdijk 4-21 moeder ver
Page 23 and 24: Eindfase Sloterdijk 4-23 Minnebo wo
Page 25 and 26: Eindfase Sloterdijk 4-25 water v/d
Page 27 and 28: Eindfase Sloterdijk 4-27 De vergade
Page 29 and 30: Eindfase Sloterdijk 4-29 Het betref
Page 31 and 32: Eindfase Sloterdijk 4-31 Opnieuw He
Page 33 and 34: Eindfase Sloterdijk 4-33 gen dat is
Page 35 and 36: Eindfase Sloterdijk 4-35 Het is die
Page 37 and 38: Eindfase Sloterdijk 4-37 Overigens
Page 39 and 40: Eindnoten H 4 4-39 Eindnoten H. 4 (
Page 41 and 42: Eindnoten H 4 4-41 Croll groeide op
Page 43: Eindnoten H 4 4-43 140 Een relative

Eindfase, v2 - Hendrica Maria Heijungs en haar vader Henrich ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?