Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

stand gebracht. Ik voelde mij bewust en lichter worden. Het was een
zeer merkwaardig gevoel. Ik dacht zoals ieder ander mens en toch
wist ik dat ik op aarde zou sterven. Je ziet hoe ik mij van alles bewust
was, want er is immers niets veranderd? Daardoor wist ik dat mijn
geesteslichaam haar stoffelijk voertuig straks zou gaan verlaten.
Ik kan je dan ook mijn gevoelens niet beschrijven die ik op dat ogenblik
voelde, toen ik werkelijk zag dat er geen dood was. Een groot
geluk voelde ik in mij komen en hoe dankbaar was ik voor alles. Mijn
gehele leven ging aan mij voorbij.
Daarna zag ik dat een zilveren draad mij aan mijn stoflichaam
geklonken hield en dat die draad eerst zou moeten breken; dan eerst
zou ik op aarde gestorven zijn. Toen zag ik een groot wit licht en met
dat licht zag ik jou. Toch duurde het nog geruime tijd voordat je bij
mij was. Al dichter en dichter voelde ik je naderen, maar angstig was
ik niet, want ik voelde dat moeder en Greetje bij mij waren. Jij hebt
hen niet kunnen waarnemen, omdat je met mij was verbonden. Toen
je dicht genaderd was, riep ik je, ik voelde je in mij komen en in
gevoel ging ik in jou over. O, hoe gelukkig was ik toen ik je voelde.
Wij hebben samen gesproken en het zal voor de mensen een wonder
zijn, maar het was ook een wonder. Je wenste mij goede reis, ik hoorde
je en ik zag je. Daarna moest je heengaan; ik wilde nog iets zeggen,
doch je was reeds weg en ik voelde mij terugzinken.
Kort voordat ik zou sterven hoorde ik moeder zeggen: ‘Jeantje, je
bent aanstonds bij ons, Greetje is er ook, houd je dus rustig.’ Toen
wist ik niets meer en ben ik onbewust gestorven. Tussen mijn slaap
en het overgaan lag dus een korte tijd waarin ik niet bewust was,
doch moeder heeft mij later alles verteld, want ik wilde het weten.
Na het breken van het fluïdekoord werd ik naar mijn eigen afstemming
gebracht in de sferen. Ik was los, Jozef, los van mijn stofkleed
en ik ontwaakte in het leven na de dood.
Het sterven zal geschieden zoals de mens zich innerlijk voelt. Voor
de één is het overgaan mooier dan voor de ander. De één gaat naar
het licht en de ander naar de duisternis. Zij die van niets weten, hebben
het ’t moeilijkst, maar allen, wanneer zij hier binnentreden,
begrijpen het wonder niet dat zij toch leven. Ze betasten en bevoelen
zich en denken dat zij voor een raadsel staan. Alles schijnt ongelofelijk;
84