Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Jeanne keert terug.
Enige maanden later zag ik Jeanne en herkende haar onmiddellijk.
Zij was verjongd en straalde van geluk. Onder het lezen van een boek
hoorde ik Alcar zeggen: ‘Kijk, mijn jongen, wie er is gekomen!’
Ik concentreerde mij in de geest en naast mij stond Jeanne. Op hetzelfde
ogenblik was ik met haar in verbinding.
‘Lieve Jeanne, ben jij hier?’
Jeanne antwoordde: ‘Ja Jozef, ik ben het en ik ben reeds eerder hier
geweest, maar ik mocht je niet storen.’
Het was een heilig ogenblik voor mij en ik hoorde haar zeggen:
‘Ik leef en ben gelukkig. Zie je mij, Jozef?’
‘Ja’, zei ik, ‘ik zie je.’
‘Hoe vind je me?’
‘Je bent jonger geworden en ziet er heerlijk uit, ik ben gelukkig dat
je bent gekomen.’
‘O’, hoorde ik haar zeggen, ‘ik heb steeds aan je gedacht, Jozef.
Ik kom je nu zelf voor alles danken. Wat ben je goed voor mij
geweest, hoeveel geestelijke kracht heb je mij gegeven. Door jou ontwaakte
ik en trad bewust dit leven binnen. Ik ben bij moedertje en
Greetje, Jozef. Ze zijn mij komen halen. Greetje zie ik niet altijd, zij
werkt hard aan zichzelf, maar wanneer ik haar wil zien, kan het.’
Jeanne legde haar schone handen op mijn hoofd, wat ik duidelijk
voelde, en zei: ‘Voel je me?’
‘Ja, ik voel je, Jeanne.’
‘Heerlijk is het om naar de aarde te komen en te worden gezien en
gevoeld. Nu ben ik in het leven, Jozef, waar we zoveel over hebben
gesproken.’
Het was een ogenblik stil en ik voelde waaraan zij dacht. Ze dacht
aan de tijd die voorbij was. Daarna zei ze: ‘Ik heb je boek niet meer
gelezen en toch was ik de eerste die het bestelde.’
Wonderlijk, dacht ik en vroeg: ‘Weet je dat nog?’
‘Ja, ik weet het; niets gaat verloren. Alles wat je me van dit leven
hebt verteld, is de heilige waarheid, Jozef. Stemt het je niet gelukkig?
Het is niet te geloven hoe natuurlijk dit leven is. Wat weet je veel van
ons leven af. Konden de mensen het maar aanvaarden, want het is
79