Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

heb leren kennen, want zij is groot en gaat vol vreugde op reis.
Wanneer alles is afgelopen, wilt u mij dan komen zeggen of alles is
gegaan zoals ik u nu ga vertellen? In de eerste plaats raad ik u aan hier
te blijven. Vanavond om kwart voor acht gaat zij over. U moet dit
weten, waarschuw dus alle anderen.’ Zij beloofden het mij en ik nam
toen ook van hen afscheid.
Diep in gedachten keerde ik huiswaarts. Wie zou mij geloven als ik
dit straks zou bekend maken? De mens lacht om wetten die hij niet
kent en die hij eerst aan gene zijde zal leren kennen. Wat een morgen!
Hoe groot was Alcar. Wie zou daar nu aan denken? Psychische
wetten waren het van onpeilbare diepte voor een menselijk begrip,
maar hoe eenvoudig was toch eigenlijk alles. Mijn leven was wel rijk
door dit alles te mogen beleven, groot waren de gaven die ik van God
had ontvangen. De mens moest aanvaarden, al kon hij deze wetten
niet begrijpen, want zij waren niet te voelen; daarvoor moest men in
het geestelijke leven overgaan. Jeanne verlangde nog naar mij! Dat
gehik was wonderlijk. De dood was akelig en toch was hij liefde.
Mijn boek kwam uit, doch Jeanne ging over. Hoe waar was alles. De
geesten kunnen alles zien en van ons weten wanneer zij dat willen.
Thuisgekomen, zei Alcar tot mij: ‘Dit was alleen mogelijk omdat
Jeanne deze geestelijke krachten bezat. Zij die dus deze afstemming
niet bezitten, zullen dit alles niet kunnen beleven.’
Ik begreep het, een kind kon het begrijpen wanneer het dit wilde,
maar de mens wilde niet. Heilig was het mediumschap, want door
medium te zijn beleefde ik al dit schone.
Na veertien dagen kwam Jeannes zuster mij bezoeken. Ik was zeer
nieuwsgierig, maar twijfelde geen ogenblik aan wat zij mij zou mededelen.
‘Ik kom u vertellen’, zo begon zij, ‘dat Jeanne om kwart voor acht
is gestorven.’
Hoe zuiver is alles doorgegeven, dacht ik.
‘Hoe is het mogelijk dat u dat vooruit hebt kunnen zien.’
‘Ik zag niets’, zei ik, ‘het zijn de geesten die zien, wij zijn maar
instrumenten.’
‘Maar u zei het toch.’
‘Dat is waar, maar juist dat ene, wat de mensen niet willen aanvaar-
76