Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

door mijn hulp, dus door onze kracht kun je zo aanstonds met
Jeanne spreken. Jeanne leeft, Jeanne blijft leven, en omdat zij leeft is
het mogelijk met haar te spreken, al is zij ver van haar aardse bewustzijn
verwijderd.’
Ik kon geen woorden vinden, dat alles was te diepzinnig voor mij.
‘In een flits’, hoorde ik Alcar zeggen, ‘kan ik je nu verbinden, doch
ik wilde dat je al deze overgangen en de diepte van haar slaap zou
beleven. Haar geesteslichaam leeft reeds in de geest en omdat ik aan
deze zijde leef en haar afstemming ken, kan ik jou met haar verbinden.
Nogmaals, alleen door geestelijke inwerking van onze zijde is dit
wonder tot stand te brengen. Ik wil je hierdoor tevens duidelijk
maken dat in wezen feitelijk geen bewusteloosheid bestaat. Haar
bewusteloosheid betekent dat zij het geestelijke leven binnentreedt.
Het voertuig heeft dus het stoflichaam verlaten, het leeft aan deze
zijde verder en is het geesteslichaam. Jeanne verkeert in een voor haar
onbekende toestand, doch ik zie waarin zij leeft en ken al deze wetten.
Straks zal zij deze afstemming zien, wanneer zij in dit leven bewustwordt.’
Ach, wat is dat heerlijk, dacht ik, te diep voor een menselijk begrip;
dit kan een mens niet bevatten.
‘Doch niettemin waarheid en natuur’, hoorde ik Alcar zeggen. ‘In
ons liggen al die wetten, wij zijn het zelf; het zijn liefdekrachten die
de mens bezit.’
Ik voelde nu een grote rust in mij komen. Het was dezelfde rust
van de geest die ik aan gene zijde voelde wanneer ik met mijn leider
in de sferen vertoefde. Toch was Jeanne nog met haar stoflichaam
verbonden. Wanneer dit koord, het was een verlicht zilveren snoer,
zoals ik duidelijk waarnam, zou breken, zou zij sterven en haar stoflichaam
kunnen verlaten; eerder was dit niet mogelijk. Dan eerst was
zij voor de aarde gestorven en ik begreep nu de gehele betekenis van
het grote probleem.
Nu voelde ik een zacht verlangen in mij komen en toen ik mij op
Jeanne concentreerde, wist ik dat het van haar afkomstig was. Jeanne
was ingeslapen met gedachten aan mij. Hoe wonderlijk, hoe heerlijk
was dit gebeuren. Voor de aarde, voor haar zusters en broeders, was
zij reeds onbereikbaar. Wie wist ooit waaraan stervenden dachten?
72