Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

en ze zou het werk kunnen lezen.
‘Nee’, sprak ik, ‘ze zijn nog niet zover.’
‘Jammer’, was alles wat ze zei. Het was alsof zij haar einde voelde
naderen. ‘Zie je Greetje of moedertje niet?’
‘Nee, op het ogenblik zie ik niets.’
‘Hoe komen ze naar de aarde, Jozef? Gaat dat vanzelf?’
‘Door gedachtenkracht’, zei ik.
‘Dus door te willen ga je vanzelf naar het punt waarnaar je verlangt?’
‘Zo is het. Maar er zijn nog andere toestanden en wetten, die wij
bij aankomst daar hebben te leren.’
‘O, dat dacht ik wel’, liet zij erop volgen, ‘want het leek me anders
te eenvoudig.’
Verbazend scherpzinnig ben je, dacht ik.
‘Maar ook dat weet ik, Jozef.’
‘Zo, weet je dat ook? Wat weet je?’
‘Hoe zij zich verplaatsen.’
‘Hé, hoe kom je daar aan?’
‘Dat heb ik eens beleefd. Luister, als ik snel wilde gaan, dan wilde
ik het en dan ging het vanzelf. In mijn droom zweefde ik over bergen
en dalen en was mij bewust van alles. Komt dat nu doordat ik
zoveel van bergen houd? Als de wind zo snel ging ik. Is dat mogelijk?
Was ik uitgetreden?’
‘Ja, dat is mogelijk.’
‘Zou dat kunnen?’
‘Ieder mens treedt uit, bewust en onbewust.’
‘Maar ik droomde toch, Jozef?’
‘Dat denk je, maar je was in de sferen, en welbewust. Vele mensen
zijn ’s nachts in de sferen. Je hoort dan zo heel vaak wanneer ze
’s morgens wakker worden dat ze met familieleden hebben gesproken,
die toch reeds lang zijn gestorven. Ze weten zich alles te herinneren en
vertellen van schoonheid en geluk; toch aanvaarden ze het niet. Het
aardse leven neemt hen in beslag en die geestelijke krachten gaan dan
verloren. Die dromen zijn meestal uittredingen, maar je hebt ook
wensdromen. Bijvoorbeeld, zoals je zelf zegt, dat je zoveel van bergen
houdt. Dat kun je geestelijk beleven zonder dat je bent uitgetreden.
66