Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

en hebben geestelijke armoede.’
‘Daarvan zal ik je komen vertellen wanneer ik eenmaal daar ben en
tot je mag terugkeren. Ik zal ervoor bidden, Jozef, en ik weet dat ik
je kan bereiken; dat lijkt me zelfs heel gemakkelijk. Ik voel je zo echt
als een broer en omdat ik je zo voel, kan ik je als ik over ben gemakkelijk
bereiken. Het is alsof ik je mijn gehele leven heb gekend en
toch zijn het eerst enkele maanden. Je bent zo eigen, zo open, Jozef,
je geeft je geheel, je bent als een kind en toch een groot en volwassen
mens. O’, ging zij verder, ‘als ik aan jou mag vertellen hoe ik daar ben
aangekomen en hoe mijn leven aan gene zijde en dat van moedertje
en Greetje en vele anderen is, dan moet ik er niet aan denken hoe
groot het geluk zal zijn dit te beleven. Ja, ik zal ervoor bidden, steeds
maar bidden, en God zal mijn gebed verhoren. Ook bid ik dat het
niet zolang meer zal duren, want ik ga heel erg naar moeder en
Greetje verlangen.’
‘Het is zo prachtig dat je over alles zo rustig kunt praten.’
‘Daarvoor ben ik God reeds dankbaar en ik ben ook zeer blij dat
ik jou heb leren kennen.’
Jeanne verviel weer in een diep gepeins en toen ik haar peilde, zag
en voelde ik dat zij in geestelijk contact was gekomen.
‘Zag jij het ook?’ vroeg ze onverwachts, alsof ze wist dat ik haar
volgde.
‘Ja, ik zag het.’
‘Wat zag je, Jozef?’
‘De eeuwigheid.’
‘Werkelijk, was dat de eeuwigheid? Ik zag een ander land, een heel
ander land dan de aarde en ik zag licht, een groot en krachtig licht.
Daarna zag ik mensen, in prachtige gewaden gekleed, en het was
alsof ze zweefden. Zie, dacht ik, dat zijn geen aardse mensen en ik
voelde dat het geesten waren. Mijn God, wat is dat mooi. Wat kun
je in een paar seconden toch veel zien. Ik voelde dat ik er was en of
ik het zelf beleefde. Voelde jij dat ook? Hoe kwam dat zo ineens?’
‘Op dat ogenblik was je helderziend!’
‘Nu begrijp ik nog beter wat je bedoelde toen je mij dat van
Greetje duidelijk maakte. Nu begrijp ik het, ik voel het, heel diep in
mij, daar ligt het. Mijn reis, mijn grote reis!’
63