23.09.2013 Views

Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

omdat je treur<strong>de</strong> en met haar was verbon<strong>de</strong>n. Dit is een grote belemmering<br />

voor hen wanneer zij daar aankomen. Greetje keer<strong>de</strong> terug,<br />

maar zag dat je haar niet waarnam; toch trachtte zij je droefheid in<br />

geluk te veran<strong>de</strong>ren en wel op een wijze <strong>die</strong> je reeds bekend is. Toen<br />

zij zich dus liet zien, loste al <strong>die</strong> narigheid op en je keer<strong>de</strong> terug in je<br />

eigen afstemming.’<br />

‘Wat is dat mooi, <strong>Jozef</strong>.’<br />

‘Zeer zeker is het <strong>de</strong> moeite waard, want <strong>die</strong> toestan<strong>de</strong>n hebben<br />

een <strong>die</strong>pere betekenis. Maar je voelt wel dat er duizen<strong>de</strong>n overgeganen<br />

wor<strong>de</strong>n teruggetrokken en wanneer zij hun gelief<strong>de</strong>n bezoeken,<br />

beleven zij dat zij hen niet kunnen bereiken. Dat is vreselijk en dan<br />

is er een leed geboren, zo intens <strong>die</strong>p en krachtig, dat het alleen door<br />

het spiritualisme kan wor<strong>de</strong>n opgelost. Daarom is het spiritualisme<br />

heilig en is het voor <strong>de</strong> mens een grote gena<strong>de</strong> dit van God te hebben<br />

ontvangen. De mens op aar<strong>de</strong> weet nog zo weinig van al <strong>die</strong> wetten<br />

af. Er was dus maar één wezen dat wist dat je treur<strong>de</strong> en dat was<br />

Greetje. <strong>Zij</strong> wist het, zij voel<strong>de</strong> het; jij was met haar één, dus één in<br />

gevoel. Wanneer Greetje je niet had kunnen bereiken en je zou lang<br />

in dat leed hebben verkeerd, dan was het leven voor jou ondragelijk<br />

gewor<strong>de</strong>n. <strong>Zij</strong> <strong>die</strong> blijven treuren, gaan ten on<strong>de</strong>r en dat is <strong>de</strong> bedoeling<br />

niet van God, vooral niet wanneer <strong>de</strong> mens van een eeuwig<br />

voortleven weet.’<br />

‘Het is ontroerend schoon, <strong>Jozef</strong>, hen te kunnen zien.’<br />

‘Dat is het, Jeanne.’<br />

‘Wat ben je dan toch begenadigd dat je hen altijd kunt zien.’<br />

‘Dat ben ik en ik zou mijn gaven niet willen missen, voor niets van<br />

<strong>de</strong>ze wereld.’<br />

Plotseling zei ze: ‘Wat <strong>de</strong>nk je van mij?’<br />

‘Wat ik van jou <strong>de</strong>nk?’<br />

‘Ja, ik bedoel van mijn ziekte. Ik word niet beter, want ik weet wat<br />

me scheelt. Voor mij is er geen kruid gewassen. Weet je dat ook?’<br />

Ze zag mij scherp aan en ik voel<strong>de</strong> dat zij <strong>de</strong> waarheid wil<strong>de</strong> weten,<br />

maar ik keek naar iets an<strong>de</strong>rs en <strong>de</strong>ed alsof het niet tot mij door<br />

drong. Hoe komt zij daar zo ineens aan, dacht ik. Haar vraag was op<br />

<strong>de</strong> man af en te ingrijpend voor haar toestand. Als in een flits had ik<br />

dit alles doordacht. Ik mocht haar dit nog niet zeggen, al wist zij nog<br />

58

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!