Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Geen kluizen en gebouwen zijn dik genoeg, of God ziet er doorheen.
Hij kent al Zijn kinderen.’
‘Ik vind het zo heerlijk om met jou over deze dingen te kunnen
praten; het verveelt mij nooit en je raakt er niet over uitgepraat. Dan
merk je eerst dat je leeft en voel je je bloed weer stromen. ‘Het leven
onder ogen zien’, zei mijn moeder, ‘en niet angstig zijn als de dingen
niet komen zoals wij ze willen.’ Ja, moeder was verstandig. O’, vervolgde
ze, ‘ik heb geen angst voor de dood, al zou ik morgen reeds
die onbekende reis moeten beginnen, hoe eerder hoe liever! Het is op
deze aarde ook niet zo prettig! Je werkt dag en nacht en je hebt nooit
rust, steeds zit je midden in de ellende. In mijn leven is weinig zon
geweest. Jarenlang treurde ik over dingen die ik zo graag had willen
beleven, en die toch niet voor mij waren weggelegd. Gods wil zal
geschieden. Er is daar nu eenmaal niets aan te veranderen. Dan dacht
ik steeds aan moeders woorden: ‘Aanvaard kind en neem het zoals
het is, het zou nog duizendmaal slechter kunnen zijn.’ Ook dat heb
ik geleerd en moedertje sprak de waarheid. Als je naar anderen kijkt,
dan zou je je eigen ellende niet willen ruilen. Wat zij bezitten is nog
meer strijd, smart en ellende dan je zelf bezit. Je moet je kruis kunnen
dragen; anderen kunnen je daarmee niet helpen. Nietwaar,
Jozef?’
‘Je bent dapper, Jeanne’, zei ik, ‘heel dapper.’
‘De mensen kijken steeds naar anderen’, vervolgde zij, ‘maar als ze
weten wat die anderen bezitten, dan willen ze niet met hen ruilen.
Dan zijn ze meestal ineens genezen. De meesten lopen – wat ik nooit
heb gedaan – met al hun ellende te koop. Iedereen moet het weten,
waar zij ook komen, vertellen zij van hun verdriet. Toch kan niemand
hen helpen. Zij moeten het zelf zien te verwerken en dat is
maar goed ook, want dan zou de één op de ander steunen. Zo gaan
levens voorbij zonder dat men heeft geleefd. Wanneer je alles van een
ander weet, voel je eerst hoe gelukkig je nog bent en kun je alles weer
dragen en is dat dragen lichter geworden zonder dat je er erg in hebt.
Dan is het klagen voor een tijd gedaan. Dan schijnt de zon weer en
die schijnt toch al zo bitter weinig in het leven van de mens. Er zijn
tijden waarin je denkt dat je er bent, maar dan keert het weer tot je
terug en komt alles van voren af aan op je los stormen en begin je
50