Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Ik kende mensen die geen noemenswaardige ziekte hadden, maar
reeds bang waren dat zij zouden sterven. Jeanne sprak over de dood
als over een ware vriend; in haar lag een grote kracht, dit was de overtuiging
van het andere leven.
Ik vervolgde: ‘Het is daar zoals je zelf zegt. De kracht om naar de
aarde terug te keren moet je innerlijk dragen. Ieder die daar aankomt,
kan zich maar zo niet met de mens op aarde verbinden. Dat is een
grote moeilijkheid en wij hebben dit te leren. Dat zijn wetten,
Jeanne, geestelijk bezit, liefde die men moet voelen voor al het leven
dat God heeft geschapen. Daarom kunnen zoveel mensen niet terugkomen;
zij kenden zichzelf niet. Ze zullen wel in de sfeer der aarde
zijn, maar hebben en kennen die krachten niet om de stoffelijke
mens te bereiken. Ze dwalen in onze omgeving rond en wachten met
smart op het ogenblik om verbonden te kunnen worden. Dat is een
vreselijke toestand; daarin te moeten leven betekent veel strijd, leed
en smart. Zij dachten dat het leven in de geest zo zou zijn als dit
leven, maar dat is niet waar. Het is afhankelijk van de uitstraling die
men bezit en dat is liefdekracht, persoonlijkheid, of hoe je het ook
noemen wilt.
Er leven aan gene zijde mensen die niet eens weten dat zij op aarde
zijn gestorven. Je voelt wel hoe ver die wezens van de waarheid zijn
verwijderd. Ze moeten zich eerst kunnen indenken dat zij het aardse
lichaam hebben afgelegd en dat is zeer moeilijk. O, als de mensen
eens wisten hoe natuurlijk het leven aan gene zijde is, hoe reëel, hoe
menselijk; zij zouden dan anders gaan leven en zichzelf willen leren
kennen. Maar zij leven aards en wie aards leeft kan zich vanuit dat
leven met een mens op aarde niet verbinden. Doch ook zij worden
geholpen, daarvoor zijn er hogere geesten. Zij zijn het die hen naar
de aarde begeleiden om hen met hun familieleden te verbinden.
Maar om zich op eigen kracht te kunnen verbinden, daarvoor is geestelijk
bezit nodig.’
‘Vind je het niet droevig, Jozef, als je niet eens weet dat je op aarde
bent gestorven? Het lijkt mij iets vreselijks.’
‘Dat is het ook, Jeanne, het is geestelijke armoede. Het zijn mensen
die zichzelf hebben vergeten en nooit aan een voortleven hebben
gedacht.’
48