Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

HOOFDSTUK II
Er is geen dood, er is slechts leven
OP zekere dag ontving ik bezoek van een patiënte, die mij
vroeg of ik een diagnose wilde stellen. De diagnose, welke
ik door mijn leider Alcar mocht stellen, hield in: ‘Niets aan
te doen, maar je kunt haar verlichten.’
Hoe moet ik haar dit zeggen, dacht ik; doch terwijl ik nog daarover
nadacht, viel ze mij in de rede en zei: ‘Ik weet wat u mij zult zeggen.’
Ik keek haar aan en dacht: Kent zij dan haar toestand?
‘De doktoren’, zei zij, ‘hebben mij opgegeven, meer hoef ik u niet
te zeggen.’
Het was overweldigend; zoveel moed om voor hun ziekten uit te
komen en dit lot te aanvaarden, zag men weinig bij mensen. Dit vereiste
kracht en persoonlijkheid.
Daarna vroeg zij mij: ‘Maar u kunt mij toch wel wat verlichten?’
Ik vroeg mij af of ze helderziend en helderhorend zou zijn, daar zij
zo nauwkeurig mijn gedachten en diagnose had overgenomen. Zij
was zeker sensitief en uiterst gevoelig.
Ik antwoordde: ‘Ik kan u niet terugbrengen in uw vorige toestand,
maar het zal u zeer zeker verlichten.’
De dame stelde zich onder mijn behandeling, maar na twee maanden
moest ik haar reeds thuis behandelen, daar het voor haar te vermoeiend
werd zich naar mij te begeven. Haar ziekte verergerde zienderogen.
Ik vertelde haar dat mijn eerste boek zou uitkomen en zij
was de eerste die het bestelde.
Maar hoe verwonderd was ik toen mijn leider op hetzelfde ogenblik
zei: ‘Zij zal het niet meer lezen!’ Kort maar krachtig waren zijn
woorden.
Niet meer lezen, dacht ik, dan gaat zij dus spoedig over, want over
twee maanden zou mijn boek reeds verschijnen. Dit was een zeer
merkwaardig bericht; het betrof de dood van mijn patiënte, waarmee
ik zulke goede vrienden was geworden. Ik twijfelde echter geen ogenblik
aan hetgeen mijn leider mij had verteld, maar met haar sprak ik
46