Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

dat was de dood. Dit beeld vernielde alles, zodat de mens het eeuwige
leven niet kon aanvaarden. De mensen haalden hun schouders op
en keerden terug tot hun dagelijkse beslommeringen. De dood vernietigde
het geluk van de mensen, hij bracht leed en smart, en kon
toch slechts een groot geluk betekenen. Hij legde zijn doodssluier
voor het eeuwige licht en verdoezelde de heilige waarheid, en alleen
omdat de mensen dat zelf wilden. Zij hielden van hem en wilden het
licht niet zien. Maar hier werd bewaarheid dat de dood het leven
betekende. Een kind van zeventien maanden keerde terug op oudere
leeftijd en zei dat het in de sferen van licht, in het eeuwige leven was
opgegroeid. In een hemelse schoonheid leefde dat kind.
O dood, verdwijn van de aarde en vernietig niet het geluk van de
mensen. Ga en berg uw zeis op, want ge zijt liefde. Bestraal de mensen
met uw eeuwig licht, uw zonnegloed, en strooi bloemen op hun
pad en verlicht hun wegen, waar gij voorheen verderf bracht. Dood,
waar blijft uw macht, uw ouderdom en verschrikking? Gij zijt als het
kind, het kind dat de aarde verliet en als jonge man terugkeerde.
In u, mensen der aarde, ligt deze waarheid. Gij leeft in de stof en
hebt eeuwige afstemming. Het eeuwige leven brandt in uw zielen, de
dood smelt en verdampt, ja, lost op en gaat verder, hoger en hoger,
totdat het leven de hoogste hoogten zal hebben bereikt en het God
voelt. Daar waar het kind van de priester opgroeide. Berg op uw
zwarte kleed, het is slechts schijn. Wij kennen de waarheid van een
eeuwig leven, zoëven is het ons immers getoond. Hieraan is niets te
veranderen.
Ik voelde nu een tijd komen dat de mens de dood niet meer zou
willen kennen, dat zijn bestaan ging tanen, zijn wezen veranderde.
Zijn koninkrijk van somberheid zonk ineen; het kon niet langer
bestaan. De mens zelf onttroonde hem. Lang genoeg had hij het
aardse leven vergald. De mens zou weten dat er geen dood bestond
en dat slechts het leven werkelijkheid was. Eindelijk veranderden leed
en smart in geluk en in een eeuwig samenzijn aan gene zijde.
Merkwaardig waren al de bewijzen daarvoor en hoe groot was deze
wijsheid. Hoe wonderlijk diep, hoe machtig bleek alles te zijn. Een
kind dat vroeg de aarde had verlaten, keerde terug omdat het wist dat
zijn vader zou sterven. De zeventien maanden en zevenendertig jaren
34