Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

ook ik nog niet. Als het nodig is, zal ik het u zeggen.’
De daaropvolgende keer beleefde ik andere wonderen.
Toen ik binnentrad, vroeg men mij te wachten. Er was een priester
uit Parijs overgekomen, maar de zieke gaf hem maar één minuut.
Ik glimlachte en voelde dat hij van de tijd die ik bij hem zou zijn,
geen seconde wilde missen. Na een minuut werd ik reeds geroepen
en trad ik de ziekenkamer binnen. De patiënt was zeer verheugd en
brandde van verlangen om mij iets te zeggen. Ik voelde dit zodra ik
hem zag.
‘Luister’, zei hij, ‘ga zitten. Ik heb gezweefd, Jozef, heel, heel hoog,
zoals jij. Prachtig was het. Mooie dingen gezien.’
Telkens wachtte hij even om weer op adem te komen en om te zien
hoe verwonderd ik wel zou zijn. Hij was zeer, zeer gelukkig. Toen
sprak hij verder. ‘Ik zag bloemen, o, zo mooi. Niet hier, nee, hier zijn
ze niet zo mooi. Deze waren anders. Ik hoorde ook zingen, prachtig
zingen, heel mooi.’
Ik schrok. Zou hij dan toch dat gezang hebben gehoord?
‘Prachtig zingen’, zei hij weer, ‘o, zo heerlijk. Mooie stemmen.’
Wonderlijk, dacht ik, de man is helderhorend, helderziend en heldervoelend
medium geworden. Op het laatst van zijn leven waren die
gaven blijkbaar tot hem gekomen. Ik begreep dit volkomen. Zijn
gevoel ging in de geest over. Geen wonder dat hij gelukkig was.
Zo zag en hoorde ik het steeds bewust, maar wanneer ik daarvan vertelde,
konden de mensen het niet geloven. Hij, de priester, was nu
met het eeuwige leven verbonden geworden. Toen hij uitgesproken
was, stonden hem de tranen in de ogen, zo had het hem ontroerd.
‘Veel mensen heb ik gezien’, begon hij weer opnieuw. ‘Prachtig,
prachtig, mooie stemmen.’
Daarbij keek hij naar de Christus, om Gods Zoon voor alles te
danken. Als gewoonlijk nam ik naast hem plaats en behandelde hem.
Alcar zei mij op te letten, er zou mij weer iets getoond worden. De
priester voelde ik onder mijn handen wegzinken. Plotseling zag ik
een lichtschijnsel en in dat licht manifesteerde zich een stralend
wezen. Het werd steeds dichter, zodat ik het duidelijk waar kon
nemen. Het verplaatste zich van het hoofd- naar het voeteneind en
maakte mij duidelijk dat ik goed zag en voelde. Nu zag ik in dat licht
30