Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

dat ik me instelde, dacht ik intelligenties waar te nemen. Ja, ik had
goed gezien. Rondom het bed van de priester zag ik verschillende
geesten. Zij waren in mooie gewaden gekleed en straalden een prachtig
licht uit. Zij keken naar hem die spoedig zou overgaan.
Wat zou dit te betekenen hebben? vroeg ik mijzelf af. Maar al spoedig
werd het mij duidelijk, daar ik hoorde zingen. Het waren geestelijke
liederen en twee stemmen namen al mijn aandacht in beslag.
Het was een tenor en een bas, en de andere stemmen vulden deze
beide stemmen aan, om tot één geheel te versmelten. Hemels was
het! De tenorstem was van ongekende schoonheid. Het ontroerde
mij diep, zo machtig was het en zo verheven.
Toen het gezang was opgehouden, zei Alcar tegen mij: ‘De priester
is aan een orde verbonden en zij die aan zijn sterfbed zijn gekomen,
willen zijn overgaan vergemakkelijken. Uit het hiernamaals
komen zij tot hem, het zijn liefdegeesten. De geestelijke kracht van
dit gebeuren gaat in hem over. Nog is hij onbewust daarvan, maar
toch zal hij iets voelen.’
Ik ontdekte dat ik met de uitstraling van dit gebeuren verbonden
werd. De liefde van al die wezens zag ik in een licht en dat licht ging
op de zieke over. Het lag om hem heen en zou daar blijven om andere
krachten tegen te houden. Dit was nu geestelijke rust, een inzegening
in de geest. Het licht lag thans om hem heen als een geestelijke
muur, een vesting van liefdekracht. Het was groots wat ik daar mocht
aanschouwen. Zij die reeds in het hiernamaals leefden en hem op
aarde hadden gekend, wisten dat hij zou sterven en ook hij wist dit.
Ik voelde daarin een verbinding, één weten. Liefde ging tot over het
graf. Al deze wezens waren op aarde priesters geweest en hadden een
mooi leven volbracht. In hun midden zou hij worden opgenomen,
want hij hoorde bij hen, en dat hij reeds op aarde daarmee was verbonden,
was toch wel iets bijzonders, zoiets ontvingen maar weinig
mensen.
De zieke was in slaap gevallen en ik verwijderde me in stilte. Ook
de geestelijke wezens waren voor mij opgelost.
Toen ik beneden kwam, vroeg zijn vrouw mij hoe ik haar man
vond. ‘Kan het nog lang duren?’
‘Nee’, zei ik, ‘lang zal het niet meer duren. Maar wannéér, weet
29