Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

moet ik u danken; maar u wilt geen dank, ik weet het. Ik kan u alleen
danken en gelukkig maken als ik u zeg dat ik mijn best zal blijven
doen en vol vuur aan mijzelf en voor anderen zal werken.’
Nu hoorde ik Alcar zeggen: ‘God zegene u! Als ik werk voor u heb,
zal ik u, zoals nu is geschied, laten roepen.’
Ik zag Gerhard diep zijn hoofd buigen voor Alcar, terwijl hij voortging:
‘Jozef, jou dank ik voor alles wat je mij hebt gegeven. Hoe
moeilijk is het voor mij om nu van je heen te gaan. Voorlopig blijf ik
op aarde omdat ik mij heb voorgenomen mijn familieleden op deze
weg te brengen. Of het mij zal lukken, ik weet het niet, want hun
geloof houdt hen tegen. Wil je hun een exemplaar van dit boek geven
als het uitkomt? Je zult hen vinden, je weet waar ze zijn. Toe, probeer
het. Ik zal op hen inwerken, zodat ze het zullen lezen. Daarvoor
zal ik bidden, God om steun vragen. Mijn leermeester en mijn grootvader
zullen mij helpen. Misschien bereik ik er één.
En als jouw tijd komt, weet dan dat ik één van de schimmen zal
zijn die je in je laatste uren zal helpen. Van tevoren zul je mij zien en
dan, Jozef, zijn we voor eeuwig tezamen. Ik moet er niet aan denken,
maar het komt! Wat een geluk! Vol liefde zal ik tot je komen.
Schrijf, Jozef, velen moeten het weten. Wanneer er enkelen de
ogen zullen opengaan, zijn de meesters tevreden en gelukkig en is ons
gemeenschappelijk werk beloond. Geve God dat het geschiedt.
Eens leefde ik op aarde en thans ben ik in de eeuwigheid; ik ben
niet dood maar leef eeuwig, eeuwig voort.
Nu sluit ik mijn ogen, want aan alles komt een eind, ook aan dit
geluk, alleen niet aan de liefde en aan het eeuwige leven.
Beste Jozef, in stilte ga ik heen, naar hem, mijn leermeester in de
geest. Vaarwel, Jozef, ik ga.
Je Gerhard.’
Gerhard loste op, verdween achter de sluier; ik wist dat hij daar
leefde en dat ik hem terug zou zien. Alle anderen leven daar waar
licht en eeuwig geluk is.
228