Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

en wilden met beide benen op de grond blijven, naar zij zelf zeiden.
Ze waren afgedwaald; het leven op aarde had ook hen opgeslurpt. Zij
gooiden mijn boeken in de kachel en stookten het vuur nog eens op,
maar innerlijk verteerden zij van koude en geestelijke armoede.
Zij dachten er niet aan dat ook hun tijd spoedig zou kunnen komen.
Wanneer ik alleen voor hem had mogen schrijven, dan nog zou
ik het zeer zeker hebben gedaan, maar gelukkig waren er nog vele
anderen.
Het deed mij echter goed dat de priester mij zo juist begreep. Niet
dat ik dat nodig had, ik stoorde me aan niemand, want ik zag het
leven waarover ik schreef, ik trad uit mijn stoflichaam en mocht het
beleven. Alles was waarheid, iedereen zou het eens zien wanneer zij
dat leven zouden binnentreden. Maar vele mensen leefden materialistisch
en lachten om alles, ook om hun eigen domheid. Deze grote
en volwassen mensen waren als kleine kinderen. Maar kinderen kunnen
meer voelen dan grote en geleerde mensen. Zij die zich in het
leven na de dood verdiepten en ernaar leefden, waren de gelukkigen
aan gene zijde. De anderen zouden vele jaren nodig hebben eer zij
licht zouden zien, omdat hun gevoel was vertroebeld. Het geestelijke
leven is moeilijk te bereiken. Maar wanneer men het voelt, dan
brengt het geluk en eeuwige waarheid, een groot en krachtig vertrouwen
en het bezit van een geheiligd leven. Het brengt liefde, reine en
zuivere liefde. Deze mens voelde het.
‘Jozef’, sprak de priester plotseling, ‘ik ga zweven, ver weg van de
aarde.’
Ik schrok. Juist over datgene waar ik aan dacht, begon hij te spreken.
Het was alsof iemand anders hem de kracht had gegeven om het
mij te zeggen. Daarbij kwamen hem de tranen in de ogen. De aartspriester
was als een kind en ook ik voelde mij zo. We waren twee
volwassen mensen en toch kinderen in de geest. We hadden één God
en waren in elkaar overgegaan. We voelden één leven, één liefde, hij
als priester, ik als instrument. Beiden dienden wij één God, wilden
één God dienen, we hadden één Vader en kenden één waarheid. Hij
had zich die waarheid en wijsheid door studie weten eigen te maken
en door het leven te beleven zoals God het van de mens wilde hebben.
Daardoor was hij ontwikkeld. Ik kreeg het rechtstreeks uit het
22