Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

de meest onmenselijke toestand, zoals men zich niet kan voorstellen.
Ik rilde van al die narigheid. Toestanden die ik niet wil en kan
beschrijven, omdat ik de ware ellende ervan toch niet in woorden kan
omzetten. Wat was mijn ellende vergeleken bij de hunne? Ik was een
kind in het kwaad, maar had zulke zonden niet begaan en kende ze
niet.
Maar, beste Jozef, ze waren niet te helpen. Hoeveel hadden zij nog
af te leggen? De zelfmoordenaars zijn dan ook de ongelukkigste
wezens aan deze zijde. Zij zijn in vele jaren niet te helpen. Ik zei reeds
dat zij wringend hun handen uitsteken, maar o wee, als zij je te pakken
krijgen. Eerst moeten zij al die wildheid verliezen, dus afleggen,
dan hun hoofd buigen en genoeg van dit leven krijgen, eerder zijn zij
niet te bereiken.
Toch waren er onder hen die reeds in die toestand waren gekomen
en dezen zouden wij opzoeken. Verminkt komen zij van de aarde
hier aan en zullen lange tijd verminkt blijven, totdat zij een ander
leven willen beginnen. Kun je begrijpen dat deze mensen honderden
jaren nodig hebben voordat zij zich van hun ellende kunnen losmaken?
Ik had er reeds enige jaren voor nodig gehad. In één seconde
brengen zij zich in deze toestand, in deze ellendige afstemming. Door
een schot, een stuk touw, of een sprong in het water brengen zij zich
in deze ellende en dat kost hun talloze jaren van verdriet. Dit is alles
werkelijkheid, dit is menselijke ellende!
O, ik moet er niet aan denken, wat ik daar beleefde. Toch doen die
mensen het zichzelf aan, want God is een Vader van liefde. Hij heeft
dit niet gewild. Lang zou ik hier nog op kunnen doorgaan, maar al
die ellende, ik zei het reeds, is niet te beschrijven.
Onze gids en de anderen waren mij vooruit, toen ik plotseling om
hulp hoorde roepen. Het was een zacht pijnlijk geroep, zodat ik
dacht dat iemand hulp nodig had en wenste. Nog eens wilde ik het
proberen, maar ik zou voorzichtig zijn. Opnieuw trachtte ik te luisteren,
en ja, weer hoorde ik zacht om hulp roepen.
‘Help, help mij’, riep iemand met een schor geluid. Ik was stil blijven
staan om te luisteren; nu trad ik wat dichter bij en hoorde het
opnieuw.
‘Roept u mij?’ vroeg ik beleefd.
218