Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
nen. Als een opgejaagd hert ren<strong>de</strong> ik van <strong>de</strong> ene straat in <strong>de</strong> an<strong>de</strong>re.<br />
Men dreef mij naar alle kanten, totdat ik hopeloos verward raakte. Ik<br />
kon mij niet meer concentreren omdat <strong>de</strong> angst mij had overvallen.<br />
Ik raakte daardoor mijn concentratie geheel kwijt en kwam tot het<br />
besl<strong>uit</strong> mij ergens op te stellen, zodat men mij zou aanspreken. Was<br />
het een broe<strong>de</strong>r, dan was ik gered, en was het een van <strong>die</strong> verschrikkelijke<br />
mensen, dan zou ik wel weer zien. Ik stel<strong>de</strong> mij bij een hoek<br />
van <strong>de</strong> straat op en wachtte af. Waarom had ik mijzelf niet van <strong>de</strong><br />
weg, <strong>die</strong> ik met <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r had afgelegd, overtuigd? Daaraan had ik<br />
niet gedacht.<br />
Op <strong>de</strong> hoek waar ik stond, werd ik al spoedig door een vreselijk<br />
individu aangesproken.<br />
‘Wat doe je hier?’<br />
Ik had geen antwoord klaar en wist niet wat ik zou zeggen, maar<br />
bal<strong>de</strong> mijn han<strong>de</strong>n tot vuisten en was gereed voor het geval het mij<br />
zou aanvallen. Voor ik er erg in had, was ik reeds in een vreselijk<br />
gevecht gewikkeld. Ik rol<strong>de</strong> op <strong>de</strong> grond, het beest bovenop mij.<br />
Als een tijger was het. Wat voor krachten bezaten <strong>de</strong>ze wezens! Ik was<br />
er niet tegen opgewassen, schreeuw<strong>de</strong> moord en brand en voel<strong>de</strong> me<br />
red<strong>de</strong>loos verloren. Daarna voel<strong>de</strong> ik mij wegzinken en wist niets<br />
meer.<br />
Toen ik mijn ogen open<strong>de</strong>, ston<strong>de</strong>n enige broe<strong>de</strong>rs aan mijn zij<strong>de</strong>;<br />
ik was in <strong>de</strong> verbindingssfeer. Men had mijn hulpgeroep gehoord en<br />
mij <strong>uit</strong> zijn klauwen bevrijd. Afschuwelijk waren <strong>die</strong> mensen hier en<br />
weer had ik een dure les ontvangen. Door alle ellen<strong>de</strong> heen leer<strong>de</strong> ik;<br />
toch was ik weer niet op eigen krachten hier binnengetre<strong>de</strong>n en ik<br />
begon dan ook moe<strong>de</strong>loos te wor<strong>de</strong>n. Hoe moeilijk was het daar te<br />
werken.<br />
Dit alles had mij te veel aangepakt en ik wil<strong>de</strong> terug naar mijn<br />
eigen sfeer, want ik zou het an<strong>de</strong>rs niet <strong>uit</strong>hou<strong>de</strong>n; ik voel<strong>de</strong> mij als<br />
gebroken. Lang dacht ik hierover na. Het was toch te mal, afgeranseld<br />
te wor<strong>de</strong>n en niets te hebben gedaan. Ik wikte en woog; terugkeren<br />
naar mijn eigen sfeer of opnieuw afdalen. Ik dacht aan mijn<br />
leermeester en aan alles wat hij mij had gezegd. ‘U zou kunnen terugvallen<br />
en moe<strong>de</strong>loos wor<strong>de</strong>n en daarvoor wil ik waken’, dat had hij<br />
gezegd. Ja, ik was moe<strong>de</strong>loos en ik twijfel<strong>de</strong> aan mijzelf. Lang bleef<br />
216